ИФРОТИЁНИ РОҲГУМЗАДА ДАР ШАБАКАИ ИНТЕРНЕТ КАМИН ГИРИФТААНД!

     Мусаллам аст, ки имрӯз шабакаи Интернет як воситаи ниҳоят муҳими ҷамъиятӣ ба ҳисоб меравад. Интернет мақсадҳою вазифаҳои гуногуни худро ҳаллу фасл менамоянд, ки ҷиҳатҳои манфӣ ва мусбӣ дорад. Ҷиҳати мусбиаш дар он аст, ки инсоният ҳар лаҳза метавонад аз навидҳои ҷомеаи ҷаҳонӣ истифода барад, маълумот пайдо кунад, китоб хонад, тарбия гирад, аз ахлоқи ҳамида бархурдор воқиф гардад, асли хешро донад ва дар фазои шадиди ҷаҳони сиёсӣ мавқеи худро муайян кунад. Аз асолати миллии хеш ҳифз кунад, маънавиёти худро ғанӣ гардонад, муаррифгари фарҳанги миллии хеш дар арсаи ҷаҳон гардад.

      Ҷиҳати манфӣ дар он зоҳир мегардад, ки инсоният дар натиҷаи истифодаи нодурусти технологияи иттилоотӣ метавонад ба фазои номатлуб ворид гардида, аз фазои озоди омӯзишу созандагӣ берун равад. Илова бар ин, бояд қайд кард, ки бо мурури замон муносибат ба шабакаҳои Интернет таъғир ёфта, яке аз манбаи паҳншавии фаҳшу таҷовуз, ақидаҳои ифротию террористӣ гашт.

      Таҳлилу мушоҳидаҳо собит менамоянд, ки гурӯҳҳои динӣ – ифротӣ ва террористӣ ба воситаи шабакаи Интернет мақсадҳою вазифаҳои гуногуни худро ҳаллу фасл менамоянд. Интернет дастрасии осону соддаро ба шабакаҳои иҷтимоӣ таъмин намуда, дар он сензура ва назорат аз болои истифодабарандагон вуҷуд надорад ва аксарият рузномаву маҷалаҳо ва шабакаҳои иҷтимоии Интернетро ҳамчун манбаи муҳими гирифтан ва паҳн кардани итилоот истифода менамоянд. Фазои шабакаҳои иҷтимоӣ, фарҳангиву иттилоотии ҷаҳонӣ, филмномаҳои моҷароҷўёна, ҷангу куштор, ғорату таҳқир, зўровариву тахрибкорӣ,фасоди ахлоқи инсонӣ ниҳоят аз асолати азалии хеш дур мондани одамизод ҳушдор сохта, истифодаи нодурусти он мақому мартабаи инсон, асолату ормонҳои воло, шаъну эътибор ва ҷаҳони моддиву маънавиро тира карда, ба маҳдудиятҳои ақидавию мазҳабӣ ва манфиатҳои иқтисодиву сиёсӣ печида мегардад. Масалан, террористҳо ба воситаи шабакаи итилоотии Интернет ахборҳои гуногунро гирифта, ба саволҳои гуногунашон ҷавоб меҷӯянд. Инчунин ба воситаи Интернет тарғиботи ифротиро ба роҳ монда, ҳамчунин ба ин воситаи аз одамоне, ки нисбати онҳо хушбин ҳастанд пул ҷамъоварӣ менамоянд. Ба хотири нигоҳ доштани бехатарии фаъолияти ифротию террористии худ ба таври пинҳонӣ ба гурӯҳҳои нимустақил тақсим мешаванд, ки аъзоёни як гурӯҳ бо аъзоёни гурӯҳи дигар шиносоӣ надоранд. Интернет воситаи муҳими алоқаи байни гуруҳои террористӣ буда, дар фаъолияти ҳаррӯза ва дар тайёрии амалҳои террористӣ аз Интернет фаъолона истифода мебаранд. Инчунин шабакаи Интернет мутамарказияти гурӯҳҳои динӣ – ифротӣ террористиро мустаҳкам карда, зудҳаракатии гурӯҳҳои динӣ – ифротӣ ва террористӣ фаъол мегардонад. Технологияҳои нави итилоотӣ имконият медиҳад, ки гурӯҳҳои динӣ – ифротӣ ва террористӣ байни ҳам алоқа барқарор намоянд ва фаъолияти террористиашонро инкишоф диҳанд. Пӯшида нест, ки солҳои охир тарғиботӣ-ташвиқотии ташкилотҳои террористӣ, экстримистӣ, ҳолатҳои барангехтани кинаю адоват, низоъи миллӣ, нажодӣ, маҳалгароӣ, динӣ ва паст задани шаъну эътибори миллӣ бо истифода аз шабакаҳои иҷтимоӣ, баҳри сафарбаркунии ҷомеа ба ҳолати зиддиятнокии сиёсӣ ё динӣ ба назар мерасанд. Шабакаи интернетии хусусияти экстремистӣ дошта,бахусус дар шабакаҳои иҷтимоӣ воситаҳои ҷангӣ равониро ба монанди қасдан паҳн кардани итилооти дурӯғ, тарсонидан, таъсир ба шуури ҷамъиятӣ, ивази истилоҳоту далелҳоро дар фаъолияти рӯзмаррашон фаровон истифода мебаранд. Ин ҳолат асосан дар сомонаҳои иҷтимоии “Фейсбук”, “Однокласник” ва дигар барномаҳои месенҷерӣ натиҷаи чунин фаъолият ба мушоҳида мерасад. Чунончи, як қатор хиёнатпешагони ифротии иғвоангези роҳгумзада Муҳаммадиқболи Садриддин, яке аз пайрави фаъоли паймони худсохтаи наҳзат-“Паймони миллӣ”, дар сомонаи ифротӣ бо номи “Ислоҳ.нет”, барномаи “Минбари муҳоҷир”, шогирдаш Абдухалил Восиев дар барномаи “Дурахши ҳақ” ва дигар гуруҳак Ашўров Ҳусейн дар барномаи “Ҳақ ва ботил” ва ҳаммалакаш Беҳруз Тағойзода, дар барномаи ифротии “Садои мардум” ном дорад, ки аъзои фаъоли “Гуруҳи 24” мебошанд. Ин ифротиёни роҳгумзада бо ҳар роҳу дар шабакаҳои иҷтимоӣ камин гирифта, ба туҳмату буҳтон, дурӯғу дасиса ва бадном кардани ходимони сиёсиву давлатӣ даст зада истодаанд ва тудаи фейкҳояшон дар шабакаҳои иҷтимоии интернет парса мезананду бо истифода аз номи халқ, шаҳр ва ё ким-кадом ниҳодҳои ормониашон иғвову буҳтонҳо мебофанд.
Хулоса, ҳимояи фазои итилоотии ҷомеа аз паҳншавии идеологияи экстремистӣ ва террористӣ дар марҳилаи кунунии инкишофи ҷомеаи ҷаҳон ва Тоҷикистон масъалаи хеле муҳимму ҳатмӣ мебошад. Ҳар яки мо дар баробари мақомотҳои давлатӣ вазифадор ҳастем, ки дар масъалаи ҳимояи фазои итилоотӣ ва вазъияти динии ҷомеа нақши худро гузорем.
Дар интиҳои андешаи хеш хулосабарорӣ намуда, қайд менамоем, ки имрӯз хатаранзегӣ дар фазои иттилоотӣ яке аз хафноктарин таҳдидҳо барои инсоният ва ҷомеаи умумибашарӣ боқӣ монда, бо истифода аз техналогияи муосир тарзу усули нави истифодабариро касб мекунанд. Бинобар ин, авонони ватандӯсти мо бояд ҳушёру зирак бошанд ва нагузоранд, ки гурӯҳҳои манфиатҷӯи дохиливу хориҷӣ дар шуури дигар наврасону ҷавонони мо мафкураи бегона, хурофотӣ ва ифротгароёнаро ҷой намоянд.

М.АХМЕДОВ ,
устоди ДИС ДДТТ

ҶАЛБИ ТАМОМИ НЕРЎҲОИ ҶОМЕА АЛАҲИ ТЕРРОРИЗМ ВА ЭКСТРЕМИЗМ ТАҚОЗОИ ЗАМОН АСТ!

     Таҳлилу мушоҳидаҳо собит менамоянд, ки имруз доманаи фаъолияти созмонҳои террористӣ ва экстремистӣ торафт васеъ

шуда, яке аз масъалаҳои муҳиму мубрам ва боиси нигаронии ҷомеаи ҷаҳони гардидааст. Ин ҳолат ба оқибатҳои фоҷеабору дарозмуддати ҷамъиятиву сиёсӣ ва маънавиро ба бор оварда, зарфи солҳои охир зиёда аз сад мамлакати дунёро ҳадафи амалҳои харобкоронаи террористон қарор дод.  Бар асари ҳамлаҳои террористӣ садҳо ҳазор нафар аҳолии осоишта ба ҳалокат расида, миллионҳои дигар макону манзили зисташонро тарк намуданд. Аз хатарҳои ногувори раванди ҷаҳонишавӣ мағзшӯии насли ҷавон, коҳиш ёфтани ахлоқ, маънавиёт, одоб, суннат, фарҳанг ва унсурҳои дигари динию иҷтимоӣ мебошад. Яке аз амалҳои дигари характери глобалидошта хатари терроризми исломӣ ба ҳисоб меравад, ки дар давоми даҳсолаҳои охир атрофи ин бархўрд гуфтугузори доманадоре ҷараён дорад. Беадолатиҳо ва нооромиҳои ҷаҳони имрўза, гунаҳкор шумурдани дини мубини Ислом ва бархўрди тамаддуни исломӣ барои мо тоҷикон ва кулли башарият хатарҳои мудҳишу фоҷиабор эҷод мекунад. Таъкидан боз такрор мекунем, ки терроризми байналмилалӣ ва ҳангомаҳои ифратгароӣ ба мазҳабу дин ва миллати ҷудогона мансуб нестанд ва аз бархўрди тамаддунҳои ғарбию шарқӣ низ сарчашма намегиранд. Шаҳодати гуфтаҳо бо ҳамдигар умумият надоштани гурўҳҳои ифротгарои исломӣ, ҷунбишҳои террористии кишварҳои мухталиф, ки аъзои онҳо аз рўи табиати иҷтимоӣ, фарҳангу тамаддун, дину мазҳаб, урфу одат, суннату анъана ва миллату забон надоранд, мебошад. Омилҳои пайдоиш, сабзидан ва ба нерўи хатарноки тахрибкорӣ табдил ёфтани дастаҳои ҷудогона дар ин ё он минтақаи ҷаҳон аз миллат, забон, урфу одат, мазҳабу эътиқод чандон вобастагӣ надорад. Хуллас, маҳз дар чунин шароит бархе давлатҳо дар қаламрави худ бар зидди терроризм мубориза бурда, ҳамзамон терроризми фаромиллиро дар кишварҳо ва минтақаҳои дигар бавосита ё бевосита пуштибонӣ менамоянд ва мехоҳанд террористонро ба ҳайси муборизони роҳи озодӣ, истиқлолият ва ҳувияти миллӣ муаррифӣ созанд. Террористон барои ноил гардидан ба ҳадафҳои нопоки худ аз таркиш, оташ задан, вайрону валангор кардани объектҳои махсусан муҳим, манзилгоҳҳо, куштор ва қасдан расонидани зарар ба саломатии шахсони алоҳида, рабудани одамон ва ба гарав гирифтан, таҳдиди куштан ва нобуд кардан нисбати ходимони давлатӣ ва сиёсӣ, ташвиқоти терроризм, кумак ва ҳамкорӣ кардан ба созмонҳои террористӣ ва ғайра истифода менамоянд. Бо назардошти ҳангомаҳои ҷаҳонии масъалаҳои хусусияти умумибашарӣ дошта (тероризм, экстремизм, қочоқу гардиши ғайриқонунии маводи мухаддир ва силоҳ, истифодаи нодурусти технологияи иттилоотӣ ва ҷинояткории муташаккили трансмиллӣ) Тоҷикистон бо баробари мамлакатҳои ҷаҳон дар мубориза бо хатарҳои номатлуби ҷомеа истодагарӣ намуда, дар партави сиёсати хирадмандонаи Сарвари давлат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ваҳдату ҳамоҳангӣ, робитаи мусолиҳатомез, кўшиши бидуни зўроварӣ ва тариқи сулҳу созиш ҳал намудани мушкилоту проблемаҳои умумибашариро сипари шамшери разолат намудааст. Ҷумҳурии Тоҷикистон дар самти муқовимат бо ифротгароӣ ва терроризми байналхалқӣ ҳамеша омодагии худро эълон намудааст ва дар ин ҷода ҳамкорӣ намудан бо кишварҳо,аз ҷумла Осиёи Марказиро яке аз бартариятҳои сиёсати хориҷии хеш медонад. Хусусан, таваҷҷуҳи Президенти Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба ин мушкилот хеле ҷиддӣ аст. Дар ҳар паёму баромадҳои худ Президенти Тоҷикистон аз зарурати муқовимат бо ифротгароиву терроризм ва пешгирии он ёдовар мегарданд ва ҷалби тамоми нерўҳои солими ҷомеаро дар ин масир талаб медоранд. Баробари ин, бояд ёдовар шуд,ки 24 сентябри соли 2024 Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар мубоҳисаҳои 79-уми Маҷмаи умумии СММ иштирок ва суханронӣ намуда, аз вазъи мураккабу пурҳассоси ҷомеаи ҷаҳонӣ зикр намуданд: “Имрӯз ҷаҳон дар шароити хеле ҳассосу мураккаб қарор дорад. Равандҳои пуртазоди геосиёсӣ, мусаллаҳшавии бошитоб, шиддат гирифтани “ҷанги сард”, низоъҳои мусаллаҳона, пайомадҳои тағйирёбии иқлим ва дигар хатару таҳдидҳои глобалӣ бешубҳа, оқибатҳои манфии дарозмуддат хоҳан дошт”. Дар ин радиф, Сарвари кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон пешниҳод намуданд, ки барои ҳалли низоъҳо ва барқарорсозии сулҳу субот дар сайёра, тавассути қатъномаи махсуси СММ “Даҳсолаи таҳкими сулҳ ба хотири наслҳои оянда” қабул карда шавад. Бо боварии комил метавон қайд кард, ки ташаббуси навбатии Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз ҷониби СММ пазируфта мешвад.

    Хулоса, бо назардошти таҳдиду хатарҳои ҷиддие, ки имрӯз авзои минтақаро ноором ва ҷомеаи ҷаҳониро ба ташвиш овардааст, ҷомеаи моро зарур аст, ки аз ҳар гуна созмону гурӯҳҳои ифротӣ ҳазар намуда, якпорчагии давлату миллат ва сулҳу ваҳдати Ватани азизамонро пос дошта, кишварамонро барои имрӯзу фардои насли оянда ободу зебо гардонем. Ҳамин тариқ, барои мубориза бурдан алайҳи экстремизму терроризм бояд ҳамаи қишрҳои ҷомеа масъулиятшинос бошанд, бо сохторҳои қудратӣ ҳамкорӣ намоянд ва мардумро аз таъсири ин вабои аср эмин нигоҳ доранд.

 

М.МАМАДҶОНОВА,

устоди ДИС ДДТТ

ТАНГНАЗАРОНИ БАДХОҲ

     Имрӯзҳо мушоҳида мешавад, ки бархе аз нотавонбинону роҳгумзадагони бадхоҳ, ки зиндагии осоиштаву рўзгори обод, фазои хурраму осуда ва хонаи тинҷу оромро пушти по зада, тарки Ватан карда, дар ошёни хоҷагони хориҷиашон лона гузоштаанд ва аз он тўтивор бар зидди Ватану миллат ва кишвари аҷдодиву бобоии мо санги маломат мезананд. Масалан, роҳбарияту ҳаммаслакони паймони худсохтаи наҳзат-“Паймони милли..”, ки дар асл ҳамон ТТЭ ҲНИ мебошад ва як қатор пайравони фаъол, алалхусус Муҳаммадиқболи Садриддин, ровии барномаи ифротӣ бо номи “Минбари муҳоҷир”, дигаре Ашуров Ҳусейн, дар барномаи” Ҳақ ва ботил” ва Тағойзода Беҳруз дар “Садои мардум”, узви ҳаракати мамнуъ дар кишвар –

“Гуруҳи 24” мебошанд, баромадҳо намуда, рушди мунтазам ва босуръати кишварро нодида вонамуд карда, ҳар як камбудӣ ва норасоиҳои ночизро бо муболиғаву воҳима ташвиқ менамоянд ва бо ин роҳ мехоҳанд субботу оромӣ ва низоми ҷомеаи моро аз байн баранд. Ин тангназарони фирорӣ дар хориҷа бо роҳбарии хоҷагони зархариди худ, намехоҳанд, ки Тоҷикистони биҳиштосо рӯ ба беҳбудӣ ораду мардумаш оромона зиндагӣ ба сар баранд ва маќсадашон ноором кардани ватани азизамон мебошад. Мақсади дигари муассисону мубаллиғони ин созмонҳо дарёфти пулу сарватҳои муфт мебошад. Аз ин амали онҳо маълум мешавад, ки ин гурӯҳу созмончаҳо барои ба даст овардани сарвату маблағи муфт тайёранд миллату давлати худро ба ночизтарин маблағ фурўшанд. Бинобар ин, моро лозим аст, ки сирати зишту нопоки ин тангназарони бадхоҳро ҳарчӣ амиқтару дақиқтар ба аҳли ҷомеа, бахусус ба ҷавонон муаррифӣ намуда, бо ин роҳ аҳли ҷомеаро аз макру дасисаҳои душманони миллат огоҳ созем. Хулоса, мардуми тоҷик ба ҳар гуна гапҳои бардуруғу фитнаҳои на ин хоинони миллат бовар намекунанд ва муқобили ин гуна ашхос мубориза мебаранд, ки нақшаҳои ифроткоронаи онҳо амалӣ нагардад ва онҳо заррае ҳам ба кишвари биҳиштосоямон – Тоҷикистони соҳибистиқлол таъсир расонанд.

Р.АНВАРӢ,
устоди ДИС ДДТТ

ДУРЎҒПАРДОЗӢ ВА ДАСИСАБОЗИИ БАДХОҲОНИ МИЛЛАТ АЁН АСТ!

      Дар давоми солҳои охир Беҳрузи Тағойзода, ки яке аз узви фаъоли созмони фаъолияташ мамнуъ дар кишвар -“Гурӯҳи 24”

мебошад, тавассути шабакаҳои иҷтимоӣ дар барномаи ифротӣ бо номи “Садои мардум” ва дигаре Ҳусейн Ашуров дар барномаи “Ҳақ ва ботил” ровигӣ намуда, худро дар назди мардуми кишвар “донову адолатпарвар” вонамуд карда, симои финтакору иғвопешаи гуруҳашро нишон медиҳанд. Масалан, санаи 03 феврали соли равон дар барномаи ифротии зикршуда Б. Тағойзода роҷеъ ба қазияи дохилии кишвар баромад карда, барои иғво барангехтан, сиёсати пешгирифтаи роҳбарияти кишварро дар назди ҷаҳониён нодуруст арзёбӣ намуда, мардуми мамлакатро, барои  муборизаи тан ба тан даъват кард. Баробари ин, оид ба масоили тағйироти кадрӣ, аз ҷумла нисбат ба фаъолияти имрӯзаи Сардори Хадамоти алоқаи назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон Исфандиёри Саъдулло Исфандиёри Саъдулло ва сабти видиоии ҷараёни нишасти матбуотии хадамоти мазкурро намоиш дода, суханхои беасос намуда, зери эрод қарор дод. Гуё ки мутахассиси ин со а бошад. Баробари ин, хабари иттилоотии Маркази робитаҳои ҷамъиятии Сарраёсати иҷрои ҷазои ҷиноятии Вазорати адлияи Ҷумҳурии Тоҷикистонро оид ба қазияи гурӯҳи 9-нафараи маҳбусони Муассисаи ислоҳии 3/2-и ш. Ваҳдат, ки аз асбобҳои худсохти халандаю бурранда, ба кормандони масъул нигаҳбонҳои муассисаи ислоҳотӣ ҳуҷуми ҳалокатовар карданд, матни хабари Вазорати мазкурро бо душворӣ қироат карда, андешаи носолими баён сохт. Хулоса, баромадҳо ва маводи паҳнкардаи Б.Тағойзода, умуман раҳбарияту аъзоёни “Гуруҳи 24” собит менамоянд, ки ҳадафи онҳо ба ҷуз барангехтани ҳисси нобоварӣ нисбат ба давлату ҳукумат ва тафриқаандозӣ байни мардум дигар чизе нест.

       Дар фарҷоми андешаи худ мо  Б.Тағойзода ва умуман раҳбарияту ҳаммаслакони “Гурӯҳи 24” – ро сахт маломат карда, лаънат мехонем ва суханҳои иғвоангезонашонро шадидан маҳкум намуда, нагузорем, ки бадхоҳони миллат дар шабакаҳои иҷтимоӣ бо дурўғпардозӣ ва дасисабозии худ нисбати кишвари мо сухан гӯянд. Ин ҳама навиштани андешаро аз рӯи виҷдону инсоф, худогоҳиву худшиносиамон рӯи коғаз овардаем ва бо шукргузорӣ аз сулҳу суботи комили кишвари соҳибистиқлоламон, фазои оромӣ ва ягонагиву якдигарфаҳмии ҳаммиллатонамон рӯҳу илҳоми тоза мегирем. Воқеан, халқи шарафманди тоҷик нангу номуси ватандорӣ ва ҳисси баланди миллӣ дорад ва бо чунин хислатҳои неку созандаи худ метавонад иқдомоти аз имрӯза ҳам бештарро амалӣ карда, Ватани муқаддаси худро ба кишвари ободу пешрафта ва ҳамқадами ҷаҳони муосир табдил диҳад.

Д.ШАРИПОВ,

устоди ДИС ДДТТ

ИЗҲОРОТИ кормандони шуъбаи илм ва инноватсияи ДИС ДДТТ дар ш.Хуҷанд вобаста ба баромадҳои иғвогаронаи М.Садриддин дар сомонаи ифротии “Ислоҳ.нет” (02.02.2025с.)

         Мо кормандони шуъбаи илм ва инноватсияи Донишкадаи иқтисод ва савдои Донишгоҳи давлатии тиҷорати Тоҷикистон

дар шаҳри Хуҷанд зимни мақолаву изҳоротҳои хеш борҳо нисбат ба бадхоҳи миллат- Муҳаммадиқболи Садриддин, ки яке аз пайравони худсохти наҳзат –Паймони милли мебошад, борҳо бо санаду далел ва мисолҳои амиқ андешаҳоямонро иброз намуда, баромадҳояшро зери маҳкум қарор додааем. Ин навбат низ нисбат ба баромади ифротии М.Садриддин, ки бо пуштибонии Кабирӣ ва хоҷагонаш аз хориҷи кишвар истода, тавассути шабакаҳои иҷтимоӣ, амиқтараш тариқи сомонаи ифротӣ -“Ислоҳ.нет”, дар барномаи “Минбари муҳоҷир“ ровигӣ намуда, бо ҷалби шогирдону думравонаш ба туҳмату буҳтон, дурӯғу дасиса ва бадном кардани ходимони сиёсиву давлатӣ даст зада истодааст, ибрози андеша менамоем. Бояд қайд кард, ки М.Садриддин, санаи 02 феврали соли дар сомонаю барномаи зикршуда таҳти мавзуи “Интихобот меравед ё инқилоб” бо ҷалби шогирдаш Абдухалил Восиев ва думраваш афроде бо номи Муҳаммад баромади ифротӣ намуд. Зимни баромад ровии барномаи “Минбари муҳоҷир” чун баромадҳои қаблиаш худро боз “уломои дин, муфтии кишвар” ҳисобида оид ба рисолати рузадорӣ сухан ронда, вобаста ба маъракаи дарпешистода-интихоботи вакилони Маҷлиси намояндагон андешаи носолими худро баён дошт. Баробари ин вакилони мардумиро беасос таҳқиру ғайбат ва зери танқид қарор дод. Илова бар ин, шогирдаш А.Восиев ва думраваш Муҳаммад сухани М.Садриддинро ҷонибдорӣ намуданд. Хулоса, аз мавзуи навбатӣ: “Интихобот меравед ё инқилоб” ва баромади қаблиаш, яъне санаи 29 январи соли 2024 доир ба мавзуи “Оё Шумо дар интихоботи парлумон иштирок мекунед?” ҳар як хонандаи закӣ бе ягон мушкили дарк мекунад,  ки ин  гуруҳаки чи мақсад дорад, ки ҳоҷат ба баён нест.  Хулоса мардуми тоҷик ба ҳар гуна гапҳои бардуруғу фитнаҳои навбатии бадхоҳони миллат бовар намекунанд ва муқобили ин гуна гуруҳаки иғвогари ифротӣ мубориза мебаранд, ки нақшаҳои муғризонашон амалӣ нагардад.

           Дар фарҷоми изҳороти хеш, хулосабарорӣ намуда, қайд менамоем, ки дар шароити кунунӣ вазифаи ҳар як фарди ватандӯсту ватанпарвар, миллатдӯст, алалхусус ҷавонон, ки ҳамчун неруи асосии пешбарандаи ҷомеа маҳсуб меёбанд, минбаъд низ, барои ҳифзи Истиқлоли давлатӣ ва якпорчагии кишвари хеш талош меварзанд.

ТЕРРОРИЗМ ВА ЭКСТРЕМИЗМ – ХАТАР БА ОРОМИИ ҶАҲОНИ МУОСИР

      Пушида нест, ки имрӯзҳо авзои ҷомеаи ҷаҳониро бисёр ноорому бесубот ва торафт шиддат гирифтани таҳдиду хатарҳои ҷаҳони муосир, аз ҷумла терроризму ифротгароӣ, қочоқи маводи мухаддир, силоҳ, ҷиноятҳои киберӣ ва дигар ҷиноятҳои муташаккили фаромиллӣ сахт ба ташвиш овардааст. Ҳамчунин, таҳмили ғояҳои тундгароёна ба афкори ҷавонон ва мавҷудияти ба истилоҳ «гурӯҳҳои хуфта»-и ифротиву террористии байналмилалӣ аз ҷумлаи таҳдидҳои ҷиддӣ ба амнияти кишвар маҳсуб меёбанд. Баробари ин, қайд кардан зарур аст,ки имрӯзҳо Интернет ва шабакаҳои иҷтимоӣ як қисми муҳимми ҳаёти инсон ва махсусан ҷавононро ташкил медиҳад. Гурӯҳҳои экстремистию террористӣ ин омилро дарк карда, Интернет ва шабакаҳои иҷтимоиро барои ҷалби ҷавонон ба фаъолияти экстремистию террористӣ истифода менамоянд. Дастрасии осону содда ба ҷавонон, номаълум ва беимзо амал кардан, танзими сусти ин раванд дар сатҳи вазорату кумитаҳо, паҳншавии глобалӣ, суръати баланди паҳн шудани иттиллоот, соддаву осон будани истифодабарӣ сабаби асоси рӯй овардани гурӯҳҳои экстремистию террористӣ ба Интернет мебошад. Чунки Интернет ба як фазои бетанзим табдил ёфтааст, ки онро гурӯҳҳои экстремистию террористӣ ба хотири паҳн кардани ақидаву идеологияи худ истифода менамоянд. Аксари гурӯҳҳои террористӣ васоити ахбори шахсӣ, саҳифаҳои интернетиро дар ихтиёр доранд. Ин имконият фароҳам меорад, ки гурӯҳҳои экстремистӣ ва террористӣ ақидаву идеологияи худро дар тамоми, ҷаҳон тарғиб намуда пайравони нав пайдо намоянд. Маҳкамнамои чунин ВАО шахсӣ ё саҳифаҳои интернетӣ натиҷаи дилхоҳ намедиҳанд, чунки гурӯҳҳои экстремистӣ боз саҳифаҳои алтернативӣ мекушоянд. Бояд қайд кард,ки гурӯҳҳои экстремистӣ – террористӣ дар баробари истифодаи технологияҳои итилоотии муосир, ҳамчунин бо мақсади ҷалб кардани ҷавонон ба сафҳои худ, инчунин аз таъсирасонию ҷалби анъанавӣ низ фаровон истифода мебаранд. Масалан, идеологони онҳо кӯшиш ба харҷ медиҳанд, ки ба вазифаи имомхатибони масҷидҳои ҷомеъ одамони ба онҳо содиқ ва фурӯхташударо пешбари намоянд то, ки онҳо ба манфиати сиёсии онҳо амал намоянд. Маълумотҳое вуҷуд доранд, ки экстремистон маҳбасхонаҳоро ба манбаи тарғибу ташвиқи ақидаҳои экстремистию террористӣ табдил додаанд. Онҳо ба воситаи тарғиби идеология салафия мувафаққона сафи худро аз ҳисоби маҳбусони олами ҷиноӣ зиёд менамоянд. Ҳолатҳое вуҷуд дорад, ки маҳбусон баъди озодшавӣ аз маҳбас ба сафи гурӯҳи экстремистӣ ва террористии  ДИИШ ва ё бо номи «Давлати исломӣ» мепайванданд.

Дақиқан маълум аст, ки як қатор марказҳои динӣ дар кишварҳои исломии Шарқи Наздик дар тайёр кардани экстремисту террорист корҳои зиёдро анҷом медиҳанд ва барои иҷрои ин барнома маблағи калон ҳам ҷудо менамоянд. Дар ин кишварҳо чан ҳазорщо мактабу мадрасаҳои динӣ арзи вуҷуд доранд. Ин мактабу мадрасаҳои қабули шунавандагонро аз сини 8 солагӣ оғоз карда, аксари хонандагонро аз байни оилаҳои камбизоат ва қашшоқ интихоб менамоянд. Таълиму тарбия, ҷойи хоб ва хурду хӯрок ройгон мебошад. Як қатор шунавандагони ин мактабҳои динӣ оқибат  муҷоҳид ( мубориз ҷиҳодкунанда)  мешавад . Бо ҳисоби миёна ин мактабҳои динии самти экстремистию террористӣ дошта, ҳар сол садҳо экстремист ва террористро тарбия менамояд.

     Пушшида нест, ки  дар шароити имрўза аксари кишварҳои Осиёи Марказӣ дорои шумораи барзиёди қишри ҷавон мебошанд ва дар ҳолати беэътиноӣ нисбати тавонбахшии онҳо заминаи ҷалби ин гурўҳ ба ҳар гуна созмонҳои ифротӣ ва хосияти тундгароӣ дошта ба миён меояд. Чун аксари ҷавонони кишварҳои Осиёи Марказӣ ба монанди Тоҷикистон, Қирѓизистон ва Ўзбекистон дар муҳоҷирати мавсимии меҳнатӣ қарор доранд чунин ҳолат метавонад заминаи дучори онҳо ба созмонҳои тамоюли ифротӣ ва террористӣ дошта гардад. Ҳолатҳои зиёде мавҷуданд, ки ҷавонони Осиёи Марказӣ маҳз ҳангоми дар муҳоҷирати меҳнатӣ қарор доштан ба сафи созмонҳои ифротӣ пайвастаанд ва ё ба Сурия ва Ироқ сафарбар гаштаанд. Хатару пешомадҳои ин равандро ба назар гирифта Президенти кишвар, Пешвои миллат муҳтарам  Эмомалӣ Раҳмон  талаб кард, ки зиёда аз 4 ҳазор муҳасиллин мактабҳои динии хориҷӣ махсусан, кишварҳои исломии Шарқи Наздик шаҳрвандони Ҷумҳурии Тоҷикистон ба ватан баргардонида шуда, таълимоти динӣ – мазҳабиро дар Ватан идома диҳанд.Дар натиҷаи тадбирҳои мушаххаси Ҳукумати Тоҷикистон зиёда аз 400 нафар шаҳрвандони кишвар, асосан занону кӯдакон, аз Сурия ва Ироқ, ҳамчунин зиёда аз 5000 ҳазор донишҷӯёни тоҷик чиҳати пешгирӣ аз ҳамроҳшавии онҳо ба гурӯҳҳои террористиву ифротгароӣ аз муассисаҳои таълимии динии кишварҳои хориҷӣ ба Ватан баргардонида шуданд. Воқеан, дар шароити имрўза таълими дурусти динӣ метавонад заминаи субот ва амният натанҳо дар кишвар, инчунин минтақа гардад ва зуҳури ҳар гуна падидаҳои миллатгароии канораро пешгирӣ намояд.

      Вобаста ба масъалаи матраҳгардида хулосабарорӣ намуда,  бояд қайд кард, ки дар ҳар паёму баромадҳои худ Президенти Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз зарурати муқовимат бо ифротгароиву терроризм ва пешгирии он ёдовар мегарданд ва ҷалби тамоми нерўҳои солими ҷомеаро дар ин масир талаб медоранд. Барои мисол дар Паёми хеш ба Маҷлиси Олӣ санаи 26 декабри соли 2018 Президенти Тоҷикистон, Пешвои муаззами миллатмуҳтарам Эмомалӣ Раҳмон махсусан чунин зикр намуданд, ки Тоҷикистон бо эътирофи нақши калидӣ ва ҳамоҳангсози Созмони Миллали Муттаҳид (СММ) ва ниҳодҳои дахлдори он Стратегияи ҷаҳонии созмонро оид ба мубориза алайҳи терроризм ва конвенсияҳои зиддитеррористии он, қатъномаҳои Шўрои амният ва Маҷмаи умумиро асоси муборизаи 88 муштарак бо терроризму ифротгароӣ дониста, омодагии худро ҷиҳати тақвияти минбаъдаи ҳамкорӣ дар ин арса изҳор менамояд . Тоҷикистон дар муқовимат бо хавфу таҳдидҳои ҷаҳон бо созмонҳои бонуфузи байналмилалӣ натанҳо СММ инчунин бо Иттиҳоди Аврупо, Созмони амният ва ҳамкорӣ дар Аврупо ҳамкории судманд менамояд. Ҳамчунин, кишвари мо бо сохторҳои минтақавӣ чун-Иттиҳоди Давлатҳои Мустақил, Созмони Аҳдномаи амнияти дастаҷамъӣ ва Созмони ҳамкории Шанхай ҳамкорӣ менамояд.

       Имрўз терроризм ва экстремизм ҳамчун вабои аср ба амнияти ҷаҳон ва ба ҳар як сокини сайёра таҳдид карда, барои башарият хатари на камтар аз силоҳи ядроиро ба миён овардааст. Дар фарҷоми андешаи хеш  ба хулосае омадан мумкин аст, ки дар  ҷаҳони муосир масъалаҳои экстремизм ва терроризм хеле мубрам гаштааст ва  барои ҳаллу фасли он кишварҳо ва созмонҳои ҷаҳонию минтақавӣ тадбирҳои зарурӣ андешида истодаанд. Барои сар задани чунин масъалаҳо дар минтақаҳои гуногуни олам созмонҳои  мухталифи амниятӣ  ташкил ёфтанд, ки дар шакли дастаҷамъона бар зидди ин падидаҳои номатлуб мубориза мебаранд. Хулоса, масъулияти азими таърихӣ ва рисолати шаҳрвандии мо аз он иборат аст, ки давлати ҷавони миллӣ, истиқлолияти он ва ҷомеаи худро аз ҳар гуна пайомадҳои манфӣ эмин нигоҳ дорем.

М.МАМАДҶОНОВА ,

устоди ДИС ДДТТ

НОТАВОНБИНОНИ ИҒВОГАР

     Пушида нест, ки нотавонбинони иғвогари миллат, аз ҷумла Муҳиддин Кабирӣ -роҳбари собиқ ҲНИ ва ҳаммаслаконаш, ки оқибат фирорӣ шуда, алҳол дар кишварҳои Аврупо қарор доранду бо номи “Паймони милли..”, ки ҳамагон бо номи ТТЭ ҲНИ мешиносанд, имруз бо пуштибонии хоҷагони хориҷиашон тавассути шабакаҳои иҷтимоӣ баромад намуда, пайи дигаргунсозии мафкураи миллат ва парокандасозии он, таҳқиру тӯҳмати роҳбарияти олии давлату Ҳукумати кишвар ва байни шаҳрвандони дохиливу хориҷи ҷумҳурӣ иғво меангезанд. Хуллас, табиату тинати ба хиёнат одат кардааш оромаш нагузошту боз ҳам мисли солҳои навадуми асри гузашта аз хоҷагони худ маблағҳои ҳангуфт гирифта, дар сар ҳавои хиёнат даст ба иғвоангезӣ мезанад. Чунончи санаи 26 январи соли равон М.Кабирӣ тариқи шабакаи иҷтимоӣ оид ба қазияи баҳси сарҳади байни Тоҷикистон ва Қирғизистон баромад намуда, андешаи носолимашро баён сохт ва дар бораи озод намудани зиндониёни сиёсӣ, яъне маҳбусон сухан кард.Баробари ин Артиши миллии кишварро зери эрод қарор дода қайд кард,ки Қувваҳои Мусаллаҳи кишвар аз шуҷоату ҷасорат дур аст. Ин гуфтаҳои Кабирӣ аз ҳақиқат дур аст! Таъкидан хотиррасон менамоем, ки Ҳукумати кишвар бо вуҷуди мушкилоти зиёди иқтисодиву молиявӣ ҳанӯз аз марҳалаҳои аввали таъсиси Қувваҳои Мусаллаҳ ба таҷдиду азнавсозии инфрасохтор ва таъсиси ҷузъу томҳои махсусгардонидашуда эътибори махсус дода, дар баробари таъминоти онҳо бо техникаву таҷҳизоти муосир, ба омодасозии кадрҳои баландихтисоси низомӣ шурӯъ намуда буд. Афсарону сарбозони Қувваҳои Мусаллаҳ дар солҳои душвори мухолифати дохилӣ (1993—1997) ва шиддат гирифтани вазъи минтақаву ҷаҳон қарзи ватандории хешро садоқатмандона иҷро намуда, дар роҳи ба эътидол овардани вазъият, таъмини сулҳу субот ва безарар гардонидани гурӯҳҳои экстремистиву террористӣ рисолати фарзандиву шаҳрвандии худро ба таври шоиста адо менамоянд ва минбаъд низ вобаста ба иҷрои вазифаҳои муҳими соҳавӣ корҳои зиёдеро амалӣ хоҳанд намуд. Мо имруз ба далериву шуҷоат, ҳисси баланди миллӣ ва эҳсоси гарми ватандӯстиву ватанпарастии афсарону сарбозони бонангу номуси Ватан ифтихор мекунем.
Хулоса, сенарияи имсолаи М.Кабирӣ чун солҳои қаблӣ боз ба суханпардозиву найрангбозӣ, иғвоангезиро пеша намуд. ки он ба ягон қолиб, аз ҷиҳати сиёсӣ рост намеояд! М.Кабирӣ зимни баромадаш айби худро руйпуш намуда, бо маълумотҳои бардурӯғ ва сафасатаҳои номуайянро паҳн карда, худро бегуноҳ нишон медиҳанд. Ин қабил ашхос ҳамон душманоне ҳастанд, ки ба ҷуз наҳсию касофат ва бадбахтию хушунат чизи дигаре ба миллату меҳан наовардаанд. Умуман, имрӯз роҳбарияту ҳаммаслакони паймони худсохтаи наҳзат-“Паймони милли..”ва шогирдону думравонаш алалхусус Муҳаммадиқболи Садриддин, ки санаи 26 январи соли равон бо баробари М.Кабирӣ низ баромад карда буд, ин нотавонбинони иғвогар бо андешаҳои хиёнаткорона ва фосиқонаашон дар арсаи байналхалқӣ шаъну шарафи кишварамонро паст заданро пеша намудаанд. Бинобар ин, баромади навбатии нотавонбинони иғвогар бори дигар моро ҳушдор медиҳанд, ки барои амалиёти ҳар гуна гурӯҳҳои ифротиву ихтилофангез набояд фазои мусоид фароҳам оварем. Бояд ҳар фарди борору номуси миллат, бахусус ҷавонони далеру ғаюри кишвар бо эҳсоси амиқи ватандӯстӣ ва масъулиятшиносӣ ба давлату ватани хеш содиқ бошанд, зарари бегонапарастӣ ва фиребу найранги созмонҳои террористиву ифротгароро фаҳманд ва ҳимояи кишварро аз таҳдиди хатарҳои муосир вазифаи ҷонии худ қарор диҳанд. Ҷавонони даврони соҳибистиқлол минбаъд аз дируза дида имруз бояд кӯшиш намоянд, ки кишвари ободгаштаистодаи хешро боз ҳам ободтар намуда, баҳри пешрафти ҳамаҷонибаи кишварамон ҷидду чаҳд созанд.

Д. ШАРИПОВ,
сармуаллими кафедраи
тиҷорат ва ҳуқуқ

ТӮДАИ ДУПОҲОИ ВАҲШИСИФАТ

     Имрӯз дар фазои ҷомеаи имруза тудаи афроди гумроҳзадаи ифротӣ, арзи вуҷуд доранд, ки тавассути шабакаҳои иҷтимоӣ баромад намуда, дастовардҳои кишвари моро нодида мегиранд. Чунончӣ яке аз пайравони ашаддии наҳзат Муҳаммадиқболи Садриддин дар барномаи “Минбари муҳоҷир”ва  Ҳусейн Ашуров, аъзои “Гуруҳи 24”   дар барномаи “Ҳақ ва ботил” ва яке аз узви фаъоли гуруҳи зикршуда Беҳруз Тағойзода дар “Садои мардум” мебошад, ки чун солҳои сипаригардида, аз оғози соли равон  тавассути шабакаҳои иҷтимоӣ бо навбат дар барномаҳои ифротиии зикршуда баромадҳои ифротӣ намуда, пайи дигаргунсозии мафкураи миллат ва парокандасозии он, таҳқиру гайбат ва тӯҳмати роҳбарияти олии давлату Ҳукумати кишвар ва байни шаҳрвандони дохиливу хориҷи ҷумҳурӣ иғво меангезанд. Асосан бо ин васила андешаҳои хиёнаткорона ва фосиқонаашон дар арсаи байналхалқӣ шаъну шарафи кишварамонро паст задан кӯшиш доранд. Ин тоифа ашхос бо андешаву хулосаҳои пучу фаҷи худ тудаи дупоҳои ваҳшисифатеро мемонад, ки соҳибашон хоҷачӯпонанд, яъне хоҷагони хориҷи ва дигаре робҳараш М.Кабирӣ мебошад.

Бояд қайд кард, ки аслу ҳaдaфи афроди зикршуда aз нопокиву беиттиҳодӣ дaрaк медиҳaд, ки барои амали намудани мақсади нопокашон миллaти тоҷик вa хусусaн ҷaвононро бa ҷaнгҳои иттилоотии бемaънӣ дaъвaт нaмудa истодаанд. Ин тудаи ашхоси роҳгумзада ба монанди ҷуғзе ҳастанд, ки аз пайи вайронакориҳо ҳастанд ва мақсади онҳо танҳо ғорат ва нест кардани давлату миллат аст. Назарҳои ин тудаи иғвогарони фирорӣ ҳамеша баҳсбарангез буда, тарафдорони кам дорад. Ҳам аз ҷониби рӯшанфикрон ва ҳам диндорон танқид мавриди интиқод қарор мегирад. Зери назарҳояш шарҳҳои зиёдеро метавон дид, ки бахусус М.Садриддину шогирдону пайравонаш гирифтори бемории равонӣ мебошанд ва такроран гуфтанием, ки дар фикру андешаи амнияту осоиштагии миллату Ватани азизамон нестанд! Воқеан, ҳолати бавуҷудомада масъулияти моро фузуда, водор месозад, ки ба ҳеҷ ваҷҳ зиракии сиёсиро аз даст надиҳем. Дар куҷое набошем, чӣ дар дохилу чӣ дар хориҷи кишвар ҳадафҳои ниҳоии М.Садриддину Ҳ.Ашуров, Б.Тағойзодаро ҷиддӣ ва сахт маҳкумаш намоему барои боз ҳам баландтар гардидани шаъну эътибори миллати худ ва аз ин ҳам ободу зебо шудани ҳар як гўшаи Ватани ҷоноҷонамон содиқонаву софдилона сидқан хизмату меҳнат намоем.

                                                                           Р.АНВАРӢ,

устоди ДИС ДДТТ

ИЗҲОРОТИ кормандони шуъбаи илм ва инноватсияи ДИС ДДТТ дар шаҳри Хуҷанд вобаста ба баромадҳои иғвоангезонаи М.Садриддин дар барнолмаи ифротии “Минбари муҳоҷир ” (аз 26 .01.2025)

Мо кормандони шуъбаи илм ва инноватсияи Донишкадаи иқтисод ва савдои Донишгоҳи давлатии тиҷорати Тоҷикистон дар шаҳри Хуҷанд дар давоми солҳои қаблӣ то имруз зимни изҳороту маколаҳои худ нисбати Муҳаммадиқболи Садриддини яке аз пайравони фаъоли паймони худсохтаи наҳзат-“Паймони милли” мебошад, андешаҳои худро иброз дошта будем. Бояд қайд кард, ки офтобро бо доман пўшида намешавад ки борҳо зимни муро иатаҳо ҳайати омузгорон ва кормандони Донишкада бо далелҳои раднашаванда ва мисолҳои амиқ туҳмату ғайбат ва суханҳои иғвоангезанаш ва рафтори ношоистааш аёну тасдиқаш шудааст. Илова бар ин, дар изҳороту мақолаҳои ташкилоту муассисаҳои кишвар, алалхусус ҳайати омӯзгорону профессорони макотиби касбии олии кишвар низ бо назардошти далелҳои асосноку раднашаванда баромадҳои ифротии М.Садриддин шадидан маҳкум карда шудааст ва менамоянд.

Вале то ҳол, М.Садриддин ба худ хулосаи даркорӣ набароварда ,аз оғози соли ҷорӣ, дар давоми моҳи январ, аз ҷумла санаи 26 январи соли равон тавассути сомонаи “Илоҳ.нет”, дар барномаи “Минбари муҳоҷир “бо ҷалби шогирдаш Восиев Абдухалил ва думраваш Тағоев Муҳаммад бо пеша намудани суханҳои туҳмату ғайбати иғвоангезона баромад намуда, ин навбат асосан оид ба тағйироти кадрии навбатии мақомоти қудратӣ ,аз ҷумла Прокуратураи генералӣ, Вазорати мудофиаи кишвар бо таври худ беасосу нодуруст маънидод намуда, ба миёни мардуми кишвар шўру фитна ангехта, гумон доранд, ки ин талқини тасаввуроти нодуруст ақидаи сокинони кишварро дигар кунанд.Илова бар ин командони мақомоти зикршударо туҳмату ғайбат намуд.
Вобаста ғайбати қаблию навбатии М.Садриддин андеша ронда ёдовар мешавем,ки аз нуктаи назари дини мубини Ислом калимаи “ҒАЙБАТ”дар сураи сураи Ҳуҷурот, ояти 12,чунин тафсир шудааст:
“Эй мӯъминон, аз гумони бисёр дурӣ ҷӯед, ҳароина баъзе аз гумонҳо гуноҳ аст; ва ҷосусӣ макунед ва якдигарро ғайбат макунед! Оё касе аз шумо дӯст медорад, ки гӯшти бародари мурдаи худро бихӯрад? Балки аз вай нафрат хоҳед кард. Ва аз Худо битарсед, ба дурустӣ ки Худо Тавбапазирандаи Меҳрубон аст!”
Вале, тааҷҷубовар ин аст, ки М.Садридди ва шогирдону думравонаш зиштии ғайбатро шояд медонанд, аммо боз касеро туҳмату ғайбат мекунанд. Ин ба хотири он аст, ки онҳо ба зиштӣ ва нопокии ин кор бовар надоранд. Ба ин гуна афроди гумроҳшудагон хотирррасон мекунем, ки хиёнат ба Ватан, ба халқи диёри хеш дар ҳеҷ давру замон, дар ягон манзилу макон аз ҷониби ҳеҷ нафаре хуш пазируфта нашудааст ва нахоҳад шуд. Ба хотири пойдории қонуният ва риояи тартибот дар ҷумҳурї нисбат ба шахсони гунаҳкору ҷиноятпеша, дар асоси қонунҳои амалкунадаи кишвар чораҳои қатъӣ андешида шаванд. Бояд ёдовар шуд, ки дар моддаҳои 135-136-и боби 17 – и Кодекси ҷиноии Ҷумҳурии Тоҷикистон оид ба ҷиноятҳо ба муқобили озодӣ, обрӯ ва эътибори шахсият ҷазо пешниҳод гардидааст, ки ин як навъ таваҷҷуҳи ғамхорона аз ҷониби давлат барои нигоҳ доштани ҳуқуқи шаҳрвандон мебошад.
Дар интиҳои изҳороти навбатиамон нисбат ба суханҳои иғвоангезонаи бадхоҳони миллат ба мисоли М.Садриддину А.Восиев ва М.Тағоев, ки осоиштагии мардумро халалдор намуда, мардумро гумроҳ намудан кушиш доранд, хиёнат ба Ватан аст. Таҷрибаи ҳаёти инсоният борҳо исбот намудааст, ки ҳар як шахс бо меҳнати худ новобаста аз соҳаи фаъолият зиндагии шоиста дошта бошад, ки инро мардуми Тоҷикистон эҳсос менамоянд ва барои ободии Ватан ҳиссагузорӣ намуда истодаанд. Имрӯз дар Ватани азизамо н Тоҷикистони соҳибистиқлол ҳамаи шароитҳо фароҳам оварда шуддаст ва танҳо меҳнати содиқонаро талаб менамояд. Ватанро танҳо шахсоне дӯст ва ҳифз менамоянд, ки бо меҳнати ҳалол луқмаеро пайдо намуда, барои худ ва ояндагон мероси арзанда мегузоранд. Хулоса, ҳар фарди ҷомеаро зарур аст, ки ба равандҳои ҷорӣ ва тавсеаи зуҳуроти номатлуб бо диди огоҳона назар карда, барои ҳифзи сулҳу ваҳдати миллӣ, осоиши зиндагӣ ва таъмини рушду тараққиёти Ватани азиз аз худ нақше бар ҷой гузорад.

РАҲГУМЗАДАИ БЕНОМУС!

      Таърих гувоҳ аст,ки сулҳофаринии мардуми тоҷик дар таърих бо хатҳои зарҳалин навишта шудаанд. Аммо, мутаассифона, ҳоло ҳам ҳастанд гуруҳҳои алоҳида ва ашхоси гумроҳшуда, ки даст ба амалҳои ношоиста мезананд. Масалан афроде бо номи Муҳаммадиқболи Садриддин, яке аз пайрави фаъоли наҳзат мебошад, ки тавассути сомонаи “Ислоҳ.нет”, дар барномаи ифротӣ

бо номи “Минбари муҳоҷир” бо мақсади паст задани мавқеи давлату миллати тоҷик дар миқёси байналмилалӣ ва минтақавӣ, махсусан зери интиқод гирифтани ҳукумати имрӯзаи кишвар, изҳороту нигоштаҳои зиёди хусусияти интиқодӣ дошта, бештар интишори матлаби иғвоангез паҳн менамояд. Гумон дорад, ки ин тал ини тасаввуроти нодуруст ақидаи  сокинони кишварро дигар кунанд. Ба гузаштаи на чандон дури М.Садриддин назар андӯзем, дарҳол сурату сирати аслии ин махлуқ маълумамон мешавад. Дар атрофи зиндагиномаи ин афроди бешараф ҳарф зада бояд қайд кард, ки ӯ бо волидайнаш муносибати одамӣ надошт, ҳатто бо падари худ қаҳрӣ буд ва падараш аз ӯ розӣ набуд. Симои аслии М.Садриддинро  бора мо борҳо бо мисоли амиқу раднашаванда тасдиқ намуда будем. Ҳаминро мегуем, ки лақабаш “Иқболбӣ” аст.Сабаби чунин лақаб доштани М.Садриддин ба хонандаи закӣ  маълум аст, ҳоҷат ба баён нест. Бинобар ин, М.Садриддин набояд аз минбарҳо садо баланд кунад. М.Садридддин то ҳол ба худ хулосаи зарурӣ набароварда боз  тавассути барномаи зикршуда баромад намуда,  худро “уламои дин” шуморида, худашро ҳомиву пуштибони дини мубини ислом ва озодандешу мубориз мешуморад, дар асл яке аз  раҳгумзадаи беномус ҳаст. Хулоса, бо шунидани суханҳои ифротии  М..Садриддин  ба назари кас афроде намудор мешавад, ки дили торику пур аз кина дорад ва имрўз хоини миллат аст. Таърих гувоҳ асту вақт довар аст, ки бадхоҳону  хоинони миллат, тафаккурашон олудаи кинаву мазаммат аст, имрўз бештарашон фирорӣ шуда дар Аврупо аз минбар истода, бар хилофи адолат  гап мезананд. Ягона роҳ барои фаъолияти ин бадхоҳони миллат дар хориҷи кишвар дунёи маҷозии интернет боқӣ мондааст, ки онҳо аз ин имконият истифода бурда, фақат кору амалашон туҳмату буҳтон, дурӯғу дасиса, фитраткушу харобиовар аст. Бинобар ин, ҳар як ҷавони солимфикр доири ин масоил хулосабарорӣ намояд ва бояд дурандешу ботадбир бошад. Дар тарозуи ақли солим суду зиёни ҳар амали содиршударо холисона баркашад.

        Мо устодон ба наврасону ҷавонон фаҳмонем, ки бояд муттаҳид, якдил ва дастаҷамъ бошем, ба иғвои хоинон дода нашавем, тамоми кӯшишро ба харҷ диҳем, то ин ки ватани худро аз дасисаҳои бадхоҳони миллат эмин нигаҳ дорем. Ба насли наврас ва ҷавон фаҳмонем, ки шиори мо ҳифзу ҳимояи ватан, обод кардани он, хизмати падару модар, тарбияи фарзандон, тарғиби некиву накӯкорӣ мебошад.

       Д.ШАРИПОВ,

устоди ДИС ДДТТ