Таҳлилҳо собит менамоянд, ки дар бисёр мавридҳо шабакаи интернет натанҳо чун воситаи алоқа, балки ҳамчун воситаи ҳамоҳангсозии амалҳои экстремистӣ ва террористӣ низ истифода мешавад. Дар интернет ва шабакаҳои гуногуни иљтимоӣ бе зикри ном дар як лаҳза иттилооти мухталиф паҳн мешавад. Созмону гурӯҳҳои ифротию террористӣ сайт ва вебпорталҳои амалкунанда шаклу номи худро таѓйир дода, бо ин васила кўшиш мекунанд, таҳти мазмуни дигар пинҳон шаванд, доменҳои навро таъсис медиҳанд ва хостинги кишварҳои гуногунро истифода мебаранд. Дар ин замина онҳо аз озодии сухан суйистифода бурда, онро васеъ ба кор мебаранд. Дар робита ба ин, бояд ёдовар шуд, ки яке аз сомонаи «Ахбор. ком» номи худро ба «Ислоҳ. нет»-и ифротӣ табдил дода, танҳо ба хотири дарҷ намудани мақсадҳои нопок ва хабарҳои бардурӯғи наҳзатиҳо ,яъне паймони худсохтаашон бо номи “Паймони милли..” амал мекунад. Танҳо ба хотири ҳисобот додани онҳо ба хоҷагонашон аст. Роҳбари он Муҳиддин Кабирӣ, ки худро соҳибдори “Паймони миллӣ…” ва ҳизби мамнуъи наҳзати ислом метарошаду ҷонибдорони ангуштшуморашро намояндагӣ дорад. Бояд қайд кард, ки ҳаммаслакон ва пайравони “Паймони милли..”то ҳол хулосабаи зарурӣ набароварда, имрӯзҳо тавассути сомонаи “Ислоҳ.нет”, дар барномаи ифротии “Минбари муҳоҷир”, ки ровиаш Муҳаммадиқболи Садриддин мебошад, ҳар моҳе чанд маротиба бо ҷалби шогирдону пайравонаш баромадҳои ифротӣ менамояд. Зимни баромадҳояш бо тавсифҳои сохтаву андешаҳои по дар ҳавои худ сомона ва барномаашро ба сарчашмаи сафсатагӯӣ ва ғайбату тӯҳмат табдил додааст. Дар ҷараёни баромадҳояш, бо ҷалби шогирдону пайравонаш шахси дар барнома баромадкунандаи шаҳрванди кишвар ва ё муҳоҷири меҳнатӣ, ки бештарашон муҳоҷирони тоҷиканд, масхараю захрханда ва писханд мезанад. Ба андешаи мо дар шабакаҳои иҷтимоӣ, умуман дар минбарҳои сатҳаш гуногун, ҳар шахс бояд эҳтироми миллатро ба мадди аввал гузорад. Гап дар он аст, ки обрую эътибори миллати мо аз ҳама воло аст! Ҳар фарди кишвар ва ҳар як наврасу ҷавонон, ки бо решаҳои таърихиву забонӣ ва фарҳангиву маънавӣ бо миллат ва халқи тоҷик пайванди ногусастанӣ дорад, бояд бо ифтихор иброз намоем, ки мо тоҷикем, набера ва меросдори аҷдоди бофарҳанг ҳастем. Дар иртибот ба ин, иқтибос аз пандномаи Каҳрамони Тоҷикистон, аллома Бобоҷон Ғафуров-ро ба маврид мисол меорем: “Вақте ки кас аз ватанаш берун мебарояд, бояд фаромуш кунад, ки бегонаҳо ӯро дида, дар бораи миллаташ хулоса пайдо мекунанд.”
Хулоса, тафаккури миллати боору номуси тоҷик тафаккури созанда ва сарнавиштсоз аст. Зеро дар таърихи рушди тафаккури башарӣ ва ҷомеаи инсонӣ ҳамеша ва дар ҳар давра тафаккури созанда ва бунёдкорӣ мақоми хоса доштааст. Ҳамин аст, ки дар фарҳанги башарӣ ҷойгоҳи созандагиву бунёдкорӣ ниҳоятан муҳим ва сарнавиштсоз аст. Имрӯз дар тамаддуни ҷаҳонӣ танҳо халқҳо ва миллатҳое ҷойгоҳи арзанда ва босазо доранд, ки бо роҳи ақлу хирад ва шинохти воқеиву илмии олам тавонистаанд, мушкилоти хешро ҳал намоянд ва ҷомеаи худро аз назари дидгоҳҳои илмиву мантиқӣ дар партави ақли солим бунёд намоянд.
Ф. МАМАДҶОНОВ,
устоди ДИС ДДТТ