Имрӯз яке аз собиқ аъзоёни ҲНИ М.Садриддин дар Аврупо истиқомат дошта, тибқи супоришҳои навбатии хоҷагони хориҷаш дар шабакаҳои иҷтимоӣ баромад карда, бо боз меҳоҳанд дар кишвари азизамон чун солҳои 90-уми асри гузашта ҷангу ҷидолро ба миён оваранд. Далелҳои амиқ аст, ки наҳзатиён бозичаи ҳочагони хориҷӣ гардида, мардуми осоишта ва сулҳхоҳи тоҷикро ба ташкил намудани эътирозҳо даъват намуда истодаанд. Авбоши наҳзатӣ – М.Садриддин арзишҳои бузург мисли Ватан, Модар ва Дин барояш ягон аҳамияте надорад. Барои ӯ як сухани хоҷаи хориҷияш аз ҳама боло меистаду танҳо барои фирефта сохтани мардум аз ин арзишҳо истифода менамояду халос. Умуман ҳамаи наҳзатиён ба хотири молу сарват, ақли худро бохтаанду, аз бешарафиву бадсириштӣ бар миллати хеш хиёнат мекунанд ва аз ин боз нороҳат ҳам нестанд, ки ин гувоҳ аз хамон гуфтахои болост.
Мо омӯзгорон ғайбату бадгумонии наҳзатиёнро шадидан маҳкум карда, намегузорем, ки нохалафон ба мисли М.Садриддини бешараф бар зидди кишвари мо сухан гӯяд.