Мо тариқи расонаҳои хабарӣ огаҳ ҳастем,ки иддае аз фарзандони хиёнатпешаву гумроҳону нотавонбинони – Кабирию Муҳаммадиқболи бешараф тибқи роҳнамоии хоҷагонашон дар ҳар гӯшаву канори дунётариқи шабакаҳои ичтимоӣ бо мақсади сиёҳ намудани Ватани аҷдодии худ ва барои амалӣ намудани мақсадҳои муғризонашон аз ҳар гуна разилиҳо рӯ намегардонанд, чоҳ ба зери пои худ мекананд. Ба ҳукумати қонунии Тоҷикистон бӯҳтон мезананд, хашм мегиранд, таҳдидҳо месозанду худро “ғамхор”-и миллат меҳисобанд, аммо дар зимн андешаи дигар доранд. Ин ашхос яке ба мардуми тоҷик бисёр хиёнат кардаасту дигаре бошад бешараф аст. Нафаре, ки обрӯи миллати тоҷикро дар саҳнаи дунё ҳамчун як шахсияти террориства аз бешарафи резонид. Дини мубини Исломро ба як бозичаи дасти хориҷиён табдил дод. Мардумро ба роҳи фиреб андохт ва дар мамлакат бозори хиёнатро гарм кард. Метавон таъкид кард, ки М. Кабирӣ ва ҳаммаслаконаш саркардагони хушунатҳои диниву ақидавӣ дар Тоҷикистон аст. Таърих гувоҳ аст,ки Кабирию Муҳаммадиқбол . имрӯз дар хориҷи кишвар дур аз Ватану миллат ба сари халқи худ, ҳукумати конститутсионии он борони тӯҳматро рехта, фикр намесозад, ки фарзандони шири софу поки модари тоҷикро чашида ба камол расидагонро роҳгум зада, бо ваъдаҳои хушку холии худ он бегуноҳонро боз ба вартаи ҳалокат равона сохтан мақсад дорад
Бинобар ин ҷавонони имрӯза бояд ҳушёрии сиёсиро аз даст надиҳанд, ба қадри неъматҳои даврони истиқлол бирасанд ва барои расидан ба зиндагии аз ин ҳам шоистатар кӯшиш ба харҷ диҳанд.
Дилафрӯз Ҳомидова,
корманди шуъбаи табъу нашри
ДИС ДДТТ