Мардуми меҳнатқарин ва мутамаддини мамлакатамон сиёсати дохиливу хориҷии кишвари хешро дастгирӣ намуда, кӯшиш менамоянд саҳми худро дар рушди минбаъдаи он гузоранд. Вале бар замми ҳамаи ҳамин пешравиҳоямон нигоҳ накарда баъзе ашхосон бо дастгирии моддиву маънавии хоҷагони хориҷиашон ҳар гуна созмону паймонҳо ташкил намуда, барои ноилшавӣ ба ҳадафҳои хоҷагони худ саҳм мегузоранд. Ба ин зумраи шахсиятҳо метавон як нафар хоинро бо номи Муҳаммадиқболи Садриддин мисол оварда. Имруз ў бо тамоми ҳастии пасту палидаш нисбати Тоҷикистону мардумаш нафрат дорад ва доим аз дур истода ба сӯи кишвари мо сангпртоӣ мекунад. Нисбати ҷиноятҳо ва хиёнатҳои ӯ чандин маротиба дар васоити ахбори омма матлабҳо ба нашр расидаву парда аз рӯи аҳриманонаи ин иблис бардоштаанд.
Чанде пеш тариқи барномањои телевизионї мањаллї филми ҳуҷҷатӣ бо номи «Бешарафӣ» намоиш дода шуд, ки мардум аз кирдорҳои номатлуби ѓайриинсонии М.Садриддин огоҳӣ пайдо намуданд. Аз гуфти шоҳидии шахсони ба ӯ наздик, ҳамсолонаш ва њатто аз љониби шањрвандони Љумњурии Исломии Афѓонистон ба бемории њамљинсгаро гирифтор будани М.Садриддин бо мисолњои амиќ шарњу эзоњ доданд. Хулоса дар филми“«Бешарафӣ» на танњо ҷиноятҳои нави хоинон ошкор шудааст, инчунин аз зиндагии пасипардагии назњатиён, ба мисоли М.Садридин низ њамагон огањї пайдо намуданд. Бо ибораи дигар ќайд мекунем, ки М.Садриддин дар баробари ватанфурӯшӣ, намуди нави тиҷорат-танфурӯширо низ аз худ касб кардааст. Аз ин рафтору кирдор ва аз шармандагї М.Садриддин бо падараш аз Њирот ба Покистон ва сониян ба Дубай роњи гурезро пеш гирифтаст.Вале набояд фаромўш кард, ки офтобро бо доман пўшида намешавад. Бо шунидан ва огаҳӣ пайдо кардани ин кирдорҳои ғайриинсонаи Муҳаммадиқболи Садриддин кинаву нафрати шахс нисбати ин ваҳшӣ боз ҳам дучанд мегардад. М.Садриддин бо доштани гузаштаи «рангин» бо яке аз қумондони афғон бо номи Кумондон Fулом ва ҳамҷинсгароияш боз даъвои мусалмониву имондорӣ мекунад. Бо ин ҳол ӯ худро насиҳаткунандаву даъваткунанда меҳисобад, ки шармандагии бениҳоят бузург аст. Наход ӯ бо ҳамаи ин амалҳояш то ҳол фикр кунад, ки миллати куҳанбунёду суннатии тоҷик ба ин ҳамҷинсгаро ва қаллоб бовар мекунанд? Воќеан парда аз рӯи М. Садриддин бардошта шуд. Ба ин ашхосони бадтинатон ва душманони миллат муроҷиат карда, гуфтанием, ки шумо ҳеҷ вақт ба ин мақсадҳои нопоки худ ноил намегардед! Мо мардуми башардӯст њастем, ќувваи мо дар ваҳдат ва ягонагӣ буда, давлати худро беш аз пеш гулгулшукуфон мекунем.
Ҷураев М.Б. – ассистенти кафедраи
баҳисобгирии бухгалтерӣ, таҳлил ва аудити ДИС ДДТТ