ДАР МУҚОБИЛИ АФРОДИ ТАНГНАЗАРОНИ ИФРОТӢ МУБОРИЗАИ БЕАМОН БОЯД БУРД!

Имрузҳо гуруҳҳои бадхоҳу нотавонбинони давлату миллат, амиқтараш ҳаммаслакону думравони наҳзатӣ, бахусус афроди бешараф Муҳаммадиқболи Садриддин дар давоми соли равон тавассути сомонаи ғайрирасмӣ бо номи “Ислоҳ. нет”, дар барномаи ифротии “Минбари муҳоҷир” ва як қатор шогирдонаш, аз ҷумла Абдухалил Восиев дар барномаи “Дурахши ҳақ”, Ҳусейн Ашуров дар барномаи “Ҳақ ва ботил” ва дигаре Беҳрузи Тағойзода, узви фаъоли “Гуруҳи 24” дар барномаи “Садои мардум ” бо навбат баромад менамоянд. Зимни баромадҳояшон асосан дастовардҳои кишварамонро нодида гирифта, кушиш намуда истодаанд, ки боз миёни мардуми осоишта низоъ андозанд ва ба фазои сулҳу амонии кишвари соҳибистиқлоламон халал ворид созанд. Ин тудаи бадҳоҳ бо андешаҳои ифротиашон ва намоиши сабтҳои видеоӣ ва аудиоии онҳо танҳо суханони беасос, бедалел туҳматангезу иғвогарона ва ҷузъ ҳарфи хусуматдори нисбат ба раҳбарияти сатҳи гуногун инъикос ёфтааст ва дар он аз ҳақиқат дур чизе дида намешавад.
Хулоса, мардуми бонангу номуси шарифи Тоҷикистон бо гузашти айём ва табодули таҷриба рўз аз рўз аз ин қабили ҳаммаслаку пайравони наҳзат, умуман гуруҳҳу созмонҳои бадтинат огаҳ гардида, дар муқобили чунин инсонҳои тангназарони ифротии ватанфурўш, ки сафҳои созмонҳои таҳрибкори ифротиро пурра месозанд, муборизаи беамон бурда истодааст.

Бо дарки дурусти масъалаҳои матраҳшуда ҳар як шаҳрванди Тоҷикистони соҳибистиқлол минбаъд низ вазифаи муқаддаси худро ба хотири пойдор нигоҳ доштани сулҳу субот дар кишвар, таъмини амният, таҳкими Ваҳдати миллӣ, ҳифзу нигоҳдории истиқлол, тақвияти иқтидори давлат ва пешрафти ҷомеа содиқона рисолати хешро иҷро намуда, барои ободонии Ватан ва афзудани номи неки он талош варзад.
Мо ҷавонони даврони соҳибистиқлол бояд кӯшиш намоем, ки кишвари ободгаштаистодаи худро боз ҳам ободтар намоему баҳри пешрафти ҳамаҷонибаи кишварамон ҷидду чаҳд созем. Танҳо ҷавонони солимфикру бомаърифат қодир ҳастанд, ки дар шароити таҳаввулоти рӯзафзуни авзои сиёсии ҷаҳон ва вусъат гирифтани низоъҳои байнидавлативу байнимазҳабӣ ҳимояи марзу буми кишвар ва ҳифзи амнияти давлату миллатро дарк намуда, барои ҳифзи дастовардҳои азими Истиқлол, устувор гардонидани пояҳои давлат ва баланд бардоштани сатҳ ва сифати зиндагии инсон барои на танҳо мардуми мо, балки тамоми инсоният мазмуни ҳаётан муҳим пайдо мекунад. Самараи неки истиқлол аст, ки имрӯз Тоҷикистон дар дунё чун давлати сулҳхоҳу сулҳпарвар шинохта шудааст. Таҷрибаи сулҳи тоҷикон – манбаи омӯзиши сулҳхоҳони ҷаҳон гашт, ки боиси ифтихори ҳар як фарди кишвар аст Мо бояд аз ин миллати баруманд биболему барои боз ҳам машҳуртар гардидани он кушишу ғайрат намоем.
Дар интиҳои андешаи хеш хулосабарорӣ намуда,қайд менамоем, ки дигар ҳеҷ як қувваи носолим ё пастию баландии ҳаёти иҷтимоию иқтисодӣ наметавонад, ки ин арзиши бузург ва дастоварди миллии тоҷиконро халалдор намояд.

Р. АНВАРӢ
ассистенти кафедраи молия
ва қарзи ДИС ДДТТ

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *