Дар ҷомеаи имрӯза ҳаракату гурўҳҳое фаъолият доранд, ки бо ҳар роҳу восита пайи дигаргунсозии мафкураи миллат ва парокандасозии он, туҳмату таҳқири роҳбарияти олии кишвар, шахсияти мансабдор, баробари ин, дастовардҳои истиқлолият нодида гирифта, байни шаҳрвандони дохиливу хориҷӣ иғво меангезанд. Чунончи раҳбарияту ҳаммаслакони паймони худсохтаи наҳзат бо номи “Паймони милли”, алалхусус яке аз аъзои он Муҳаммадиқболи Садриддин мебошад, ки бо шогирдону пайравонаш дар кишварҳои Аврупо маскан гирифта, имрӯзҳо тавассути сомонаи ифротӣ бо номи “Ислоҳ нет”, зимни баромадаҳояшон дар барномаи “Минбари муҳоҷир” нисбат ба давлату миллати мо суханони таҳқиромез гуфта, шахсони баландпояи кишварро тӯҳмату ғайбат мекунад, ки ин гуна ашхосро метавон хоин ва ватанфурўш, нокасу палид ном бурд. М.Садриддин ва пайравону шогирдонаш, аз ҷумла Тағоев Муҳаммад, Салим Султонзода, Восеев Абдухалил ва афроде бо номи Ҷамшеду Раҳматулло бо навбат зимни баромадҳои ифротиашон ва намоиши сабтҳои видеоӣ ва аудиоии онҳо танҳо суханони беасос, бедалел, ғайриқонунӣ, туҳматангезу иғвогарона ва ҷузъ ҳарфи хусуматдори нисбати раҳбарияти сатҳи гуногун инъикос ёфтааст ва дар он аз ҳақиқат дур чизе дида намешавад. Хулоса, хоинони зикршуда ба хотири молу сарват, ақли худро бохтаанду аз бадсириштӣ бар миллату давлат хиёнат мекунанд ва ба ғайр аз ин амал дигар коре надоранд. Бо боварии комил таъкидан қайд менамоем, ки ин тӯдаи худсохтаи наҳзати аҳмақнамо ҳеҷ гоҳ ақидаи сиёсии мардуми сарбаланди Тоҷикистонро дигар карда наметавонанд.
М. АХМЕДОВ,
устоди ДИС ДДТТ