Мо омӯзгорони кафедра тариқи расонаҳои хабарӣ огаҳ ҳастем, ки аъзоёни собиқ ҲНИ баъд аз аёну тасдик шудани амалҳои номатлуб фирорӣ шуда, бештари пайравонаш дар Аврупо қарор доранд. Имрӯз раҳбари он Муҳиддин Кабирӣ ҳизбро ба Паймони миллӣ (ПМ) номгузорӣ кардааст, ки калимаи Тоҷикистонро ҳамроҳ накардем, хонандаи закӣ инро медонад. Яъне имрӯз наҳзатиҳо пӯсту рӯи худро иваз намуда, баҳонаҷӯю разилтару ғайбатчӣ шудаанд.
Воқеан мушоҳидаву таҳлилҳо собит менамоянд, ки ҳaдaфи ТТЭ ҲНИ-ПМ aз нопокиву беиттиҳодӣ дaрaк медиҳaд, ки aрзишҳои диниву мaзҳaбиро истифодa бурдa, aмaлиётҳои экстремистиву террористии худро бaҳри бa дaст овaрдaни ҳокимият бо дини мубини Ислом пaрдaпӯш кaрдa, миллaти тоҷик вa хусусaн ҷaвононро бa ҷaнгҳои иттилоотии бемaънӣ дaъвaт нaмудaн ҳаракат дорaд. Доштани ҳадафи зиддиконститутсионӣ худ шаҳодатгари он аст, ки бо соҳиб шудани ҳокимият низ хунрезиҳову ошӯбаҳо дар байни ҷомеа дар солҳои 90- уми асри гузашта ба амал омаданд. Дар сари ҳамин гуна гурӯҳҳои ифротӣ шахсияти хиёнаткори миллат Муҳиддин Кабирӣ мебошад. Кабирию пайравонаш барои худ хулосаи зарурӣ набароварда, даст ба фитнаву иғвогарӣ мезананд. Дар интернет, ки як майдони васеъ ва беканор аст, дар аспи ҷаҳолати бодпо саворанду ба ҳар тарафе, ки хоҳанд меронанд, аммо бехабар аз он, ки онҳо радкардашудагони миллатанд..
Имрӯз халқи шарифи Тоҷикистон дарк кардааст, ки дар паси ҳар матлаби ғаразноки расонаҳои хориҷӣ гурӯҳҳо ва ё қувваҳои алоҳида меистанд. Воқеан дар шароити имрӯза, ки талоши тамоми қувваҳои иртиҷоиву ифротӣ барои таъсиррасонӣ ба мафкураи ҷавонон ва моил сохтану истифодаи қувваи бузурги онҳо барои амалӣ намудани ҳадафҳои муғризонаи худ равона шудааст, ҷавонони мо бояд бисёр ҳушёр бошанд, зиракии сиёсиро аз даст надиҳанд ва манфиатҳои милливу давлатиро ҳатто як лаҳза ҳам фаромӯш накунанд.
Дар фарҷоми изҳороти хеш метавон чунин натиҷагирӣ кард, ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба ҳайси наҷотдиҳанда, таҳкимгар ва рушду такомулдиҳандаи Истиқлолияти давлатии Тоҷикистон, ки мо имсол 30-умин солгарди онро бо дастовардҳои назаррас, шукӯҳу шаҳомати хоса таҷлил намудем. Ҳамаи дастовардҳои кишварро бояд ҳар як фарди бонангу номуси Тоҷикистон дар оянд низ ҳифз намояд ва дар мубориза алайҳи хатарҳои глобалии ҷаҳонӣ саҳм гузорад.