Солҳои охир бо сабаби пайдошавии марҳилаи нави “ҷанги сард” абарқӯдратҳо гурўҳҳои тундрав ва ифротгаро ташкил карда истодаанд, ки ин боиси нигаронӣ аст. Ин раванд дар навбати худ ба мамлакати мо бетаъсир нахоҳад монд. Зеро ин гурӯҳҳо фаъолияти худро бо маблағгузории хоҷагони бурунмарзии хеш дар Ҷумҳурии Тоҷикистон ба таври ғайрирасмӣ ва пинҳонӣ пеш бурда истодаанд. Ин гурӯҳҳо ғайр аз он, дар марзҳои гуногуни олам нооромиву низоъ ташкил намуда истодаанд, ки барои ҷомеаи ҷаҳонӣ ҳамчун падидаи нораво эътироф гардидааст. Ба фикри мо, дар оянда ҳангоми идома додани фаъолити хеш боиси баланд гардидани таҳдиду хатарҳои сиёсивӣ, иқтисодӣ, амниятӣ ва фарҳангӣ дар Ҷумҳурии Тоҷикистон мегардад.
Ба маврид аз рӯи омӯзиш ва таҳлил қайд кардан зарур аст, дар Ҷумҳурии Тоҷикистон бештар фаъолияти ғайриқонунии Ҳизби экстремистиву террористии Наҳзати исломӣ (ҲНИТ) ва аъзоёни он ба мушоҳида мерасад. Дар асл тарафдорони ҲНИ зимни фаъолияташон таҳти ниқоби Ислом ҳарф зада, фаъолияти хешро дар ҷомеа пеш бурдани ҳастанд. Вале дар амал аъзоёни ин ҳизб аз аркони дини мубини Ислом бехабар мебошанд.
Афсӯз, бархе аз фарди носолими кишвар аз шароити пешанамудаи ҳуқумати Ҷумҳурии Тоҷикистон барои пушбурди ҳаёт ва фаъолияти худ бо шукргузорӣ истифода набурда, ба идеологияи вайронаи ҲНИ ва дигар гуруҳҳои тундгаро боварӣ пайдо карда истодаанд. Барои он ҷавононе, ки гумроҳи ин гуруҳҳо гаштаанд муроҷиат намуда, гуфтанием: “Мо бояд ба қадри сулҳу ваҳдати миллӣ расем ва аз воқеаҳои ҷаҳон сабақ андӯхта, ҷиҳати татбиқи дастуру супоришҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои муаззами миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон баҳри пешрафту шукуфоии Тоҷикистони азизамон сарбаландона заҳмат кашида, амалҳои номатлуб ва иғвоангезонаи ҲНИ-ро сахт маҳкум намоем”.
Имрӯз мо бояд сиёсати пешгирифтаи ҳуқумат таҳти роҳбарии Пешвои муаззами миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дастгирӣ намуда, барои дар арсаи байналмилалӣ мақом ва мавқеи устувор доштан ҷидду ҷаҳд намоем.