Мо, авонони Донишкадаи иқтисод ва савдои Донишгоҳи давлатии тиорати Тоикистон дар шаҳри Хуанд зимни изҳоротҳои хеш борҳо оид ба баромадҳои иғвогари ифротӣ- Муҳаммадиқболи Садриддин, ки аз пайрави фаъоли паймони худсохтаи наҳзат-“Паймони милли”, дар асл ТТЭ ҲНИ мебошад, андешаҳоямонро иброз дошта будем. Ин навбат низ андешаронӣ намуда бояд қайд кард,ки М.Садриддин ва думравонаш дар шабакаҳои иттилоотӣ пешравиҳое, ки дар ватанамон шуда истодааст ночиз дониста ба ҳар роҳу восита мехоҳанд иғво бархезонанд. Аммо асолати онҳо дар асоси афкори харобиовари гурӯҳҳои иртиоӣ ва ифротию террористӣ бунёд ёфтаанд. Чунин ашхос ҳоло ҳам сухан аз сулҳ, субот ва некӯаҳволии омма мезананд, аммо агар ба кору фаъолияташон назар афканем, инҳо афсонаҳои асотириро ба ёди мо меоранд, ки дар гузашта қувваи торикии аҳриманӣ гуфта мешуданд. Умуман, ғояҳои гурӯҳҳои ифротӣ ва террористии ТЭТ ҲНИ, ки пӯсти “Паймони миллӣ” бар сар мекашад, нифоқандозӣ дар миёни миллате, ки ба сохти истиқлолияти ҳудудӣ ва маънавии худро касб кардааст, дар ҳоли роҳандозӣ кардан ҳаст. Бори дигар баромадҳои иғвогаронаи навбатии М.Садриддинро шадидан маҳкум намуда, қайд менамоем, ки ин роҳгумзадаи ифротӣ оид ба изҳороту мақолаҳои авонон, то ҳол ба худ хулосаи даркорӣ набароварда, дар ҳафтаи аввали моҳи октябри соли равон, амиқтараш санаи 03 октябр тавассути канали YouTube – “Ислоҳ.нет”(Ислоҳ.тv), дар барномаи ифротии “Минбари муҳоир “ бо ибораҳои динӣ, гуё “уламои дин” мебошад, суханашро оғоз кард. Ин навбат М.Садриддин зимни баромадаш дар атрофи қазияи қатъи шабакаи Интернет дар кишвари ҳамсоя-Афғонистон ва масоили маҳдудияти барқи кишвар овозаҳо паҳн карда, андешаи носолимашро баён кард. Бо ин васила мехоҳад ба рӯҳия ва макфураи махсусан авонони кишвар таъсири манфӣ расонда, вазъи кишвари соҳибистиқлоламорнро ноором созад. Дар рафти чараёни барономаи ифротӣ бо алби думравонаш, аз умла Муҳаммад Тағоев ва як қатор афрод бо ному лақаби ғайриоддӣ – “7+70 “
вобаста ба муносибатҳои сиёсиву дипломатии байни Тоикистону Русия ва Белоруссия баромад намуда, онро ғайривоқеӣ маънинод карда, нисбат ба Президентҳои кишварҳои номбаршуда суханҳои қабеҳу нооя изҳор намуд. Ба андешаи мо, ҷавонон, нисбат ба фаъолияти кори Президенти Федератсияи Русия ва Ҷумҳурии Белоруссия ва умуман, шахсиятҳои шинохтаи сатҳи байналмилалӣ,бахусус оид ба сиёсати дохилаву берунаи кишварҳо бояд эҳтиёткорона, аз рўи ақлу фаросат, бомулоҳиза сухан гуфтан лозим аст. Набояд фаромӯш кард, ки умҳурии Тоикистон бо Федертсияи Русия ва умҳурии Беларус дар чаҳорчӯбӣ созмонҳои минтақавию байналмилалӣ фаъолона ҳамкорӣ намуда, муносибатҳои сиёсӣ дар сатҳи олӣ ва баланди давлатӣ мунтазам рушд меёбанд. Давлати мо дар доираи сиёсати «дарҳои кушода» дар солҳои соҳибистиқлолӣ дар сиёсати хориии хеш тавауҳи асосиро нахуст ба таҳким ва тавсеаи муносиботи ҳасана бо кишварҳои Иттиҳоди Давлатҳои Мустақил равона намуда, равобит бо ин давлатҳоро дар асоси дӯстӣ, эҳтирому эътимоди тарафайн, хайрхоҳӣ ва ҳамкории судманду созанда таҳкиму густариш бахшидааст.Масъалаҳои таҳкиму густариши ҳамкориҳои гуногунанба бо шарикони стратегӣ ҳамеша дар сархати авлавиятҳои сиёсати хориии Тоикистон боқӣ монда, имруз он бо маром идома дорад.
Дар фароварди изҳороти навбатиамон, хулосабарорӣ намуда, қайд менамоем, ки хушбахтона, имрӯз дар байни сокинони кишвари мо, ки бештари онро ҷавонон ташкил медиҳад, нисбат ба баромадҳои ифротии М.Садриддину думравонаш баҳои дурусти худро медиҳанд. Мо, ҷавонони ватандӯсту меҳанпараст, минбаъд низ ҳушёрии сиёсиро аз даст надода, намегузорем, ки гурӯҳҳои манфиатӯи дохиливу хориӣ, бахусус ҳаммаслакону пайравони паймони худсохтаи наҳзат дар шуури дигар наврасону авонони мо мафкураи бегона, хурофотӣ ва ифротгароёнаро ой намоянд. Мо, ҷавонони даврони соҳибистиқлол ҷиҳати амали намудани дастуру ҳидоятҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон омодаем ва дар ин самт фаъолияти хешро ба роҳ монда, ҳамеша дар устуӯи илму донишҳои муосир ҳастем, касбу ҳунарҳои замонавиро аз худ карда, ба Ватан, миллат ва давлати соҳибистиқлоли хеш содиқ мемонем, сулҳу оромӣ, суботи сиёсӣ ва ваҳдати миллиро ҳимоя мекунем, нангу номус ва ҳисси баланди миллии худро ҳифз намуда, эҳтироми падару модар ва пирону калонсолонро ба о меоварем.