Мо таҳти роҳбарии Асосгузори сулҳу вахдата миллӣ- Пешвои миллат, Президента Ҷумхурии Тоҷикистон, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон посбони сулху суботи кишвар мебошем
Дар ҳақиқат терроризм падидаи номатлуби замони муосир буда, фаҳмиши он дар содир кардани ҷиноятҳои вазнин, аз қабили қатлу куштори мардум, ба гаравгон гирифтани одамон, тарконидани иншоотҳои маишиву фарогатӣ, рабудани воситаҳои гуногуни накдиётӣ ба сифати гарав ва амсоли он дониста мешавад. Экстремизм бошад, хислати чудоихохӣ, ифротгароӣ ва игвоангезиро дар худ таҷассум намуда, бо терроризм алоқаи зич дорад. Бо ибораи дигар оқибати экстремизм терроризм аст. Вале ҷомеаи моро ҳамин матлаб кифоя аст, то ки бидонем ин ҳарду комилан хатари калони парокандагиву бесуботиро доро буда, оқибати басо нохуш ва нанговар доранд.
Тамоми фаъолияти ин ҳизб он замон барои аз байн бурдани сохти конститутсионӣ фалаҷсозии соторҳои давлатӣ ва ба миён овардани як ҳолати бӯҳрони ноором равона гардида буд
Аммо онҳо барои мақсади бади худ нарасидаанд. Тоҷикистон гул-гул шукуфта истодааст. Мардуми мо огоҳу ҳушёранд ва дигар ҳаргиз номгузоранд, ягон гурӯҳи ҷинояткорӣ дастболо шавад.