ВАҲДАТ МОРО БА ОЯНДАИ ДУРАХШОН МЕБАРАД

Сулҳу ваҳдат ифтихори миллати соҳибдилам, Васфи онҳоро намояд решаи ҷону дилам. Дар миёни қавмҳо пайвастагӣ моро аз он, Даҳр бинмояд ситоиши мардуми барнодилам. Дар таърихи ҳар як миллат санаҳои тақдирсозе ҳастанд, ки бо маънии томаш ҳамчун даврони саодатофарин ва оғози

ВАҲДАТ, СУЛҲ ВА ЯГОНАГӢ

Ваҳдат, сулҳ ва ягонагӣ. Ин калимаҳое мебошанд, ки барои ҳар тоҷику тоҷикистонӣ азизу муқаддас маҳсуб ёфта, монанд ба идҳои суннатии халқамон аст. Маънии ин калимаро Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат-Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон хеле равшану гӯшнавоз шарҳ

ВАҲДАТ – АСОСИ СУЛҲУ СУБОТ ВА ҲАМБАСТАГИИ МИЛЛАТ

Ваҳдат, сулҳ ва ягонагӣ. Ин калимаҳое мебошанд, ки барои ҳар тоҷику тоҷикистонӣ азизу муқаддас маҳсуб ёфта, монанд ба идҳои суннатии халқамон аст. Маънии ин калимаро Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон хеле равшану

ФАЛСАФАИ ВАҲДАТИ МИЛЛӢ ВА НАҚШИ ОН ДАР БУНЁДИ МОДЕЛИ НАВИ ДАВЛАТДОРИИ ТОҶИКОН

Мардуми меҳнатқарини кишварамон дар соли сипаригашта бо шукуҳу шаҳомат ва ифтихори баланди миллӣ 30 солагии Истиқлолияти давлатии хешро пешвоз гирифтанд. Ҳадаф аз ёдовар шудани ин нукта аз он иборат аст, ки Истиқлолият ва Ваҳдати миллӣ ду халқаи ногустании таърихи навини

ВАҲДАТИ МИЛЛӢ ШУКУФОИИ ВАТАН МЕБОШАД

Аз рӯйдодҳои муҳимми тақдирсози миллати тоҷик хеле солҳо сипарӣ гаштанд. Агар ба таърих назар афканем мебинем, ки барои давлату давлатдориро пеш бурдан ва тараққӣ додан халқ ҳамеша роҳи ваҳдатро пеш гирифтааст. Дар Тоҷикистон ҷанги беамони шаҳрвандӣ ба амал омад, ки

ТАШАККУЛИ ВАҲДАТ ВА ДАВЛАТИ МИЛЛӢ

Ваҳдати миллӣ омили муҳимтарини таҳкимбахши афкори тозаи давлатдории миллӣ мебошад ва замона тақозо дорад, ки ҷавонон бояд тафаккури ваҳдатзо дошта бошанд. Имрӯз ҷавонони мо дар қиёс ба ҷавонони як даҳсолаи пеш тафовути зиёд доранд. Ҷавонони имрӯза эҳсоси тааллуқ ва ҳувияти

ВАҲДАТ – ИТТИҲОДИ МИЛЛАТ

Имсол мо дар арафаи ҷашни Ваҳдати миллӣ, ки муҳимтарин дастоварди таърихи навини миллати сулҳдўсти мо мебошад, қарор дорем. Рўзи Ваҳдати миллӣ санаи таърихие мебошад, ки ба кишвари ҷангзада ва мардуми парешону овораи мо сулҳу субот, оромиву осоиштагӣ овард. Ваҳдати миллӣ-дар

ВАҲДАТИ МИЛЛӢ – МАРОМИ МОСТ!

Рӯзи 27-июни соли 1997 ба таърих ҳамчун замони нави ташаккулёбии давлатдории Тоҷикистон ворид гардид. Ин иди фархунда тимсоли сулҳ, ҳамдигарфаҳмӣ ва осоиш боиси эҳёи маънавиёт ва иқтисодиёти ҳозираву ояндаи рахшони Тоҷикистон аст. Нақши Ваҳдати миллӣ ҳамчун дастоварди бузурги мардуми шарифи

ВАҲДАТИ МИЛЛӢ-ШУКУФОИИ ВАТАН АСТ

Сулҳу ваҳдат ибораҳоянд, ки ҳамеша дилчаспу дилнишин ва бо аҳли шево садо дода, бевосита шунавандаро ба фикр кардан водор месозанд. Сулҳ-оштиву фарзонагӣ, якдигарфаҳмӣ ва толиби осоиштагӣ будани мардумро таҷассумгар аст. Ваҳдат бошад ба ҳам омадан, сар аз як гиребон бурун

ВАҲДАТ – КАФИЛИ СУЛҲ!

Ваҳдати миллӣ шукуфоии Ватан аст, зеро дар давлате, ки сулҳу амонӣ ва дӯсти ҳукумфармост, он давлат рӯз то рӯз гул-гул мешукуфад, иқтисодиёташ тадриҷан меафзояд, ҳам аз ҷиҳати сиёсӣ ва ҳам аз ҷиҳати фарҳангӣ пеш меравад. Маҳз бо кӯшишҳои пайгиронаи Пешвои