Author: Qosimjon

Ҳамсоягии тоҷикону қирғизон ин амри таърих аст ва он заминаҳои воқеии иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва фарҳангӣ дорад. Муносибатҳои ҳамсоягӣ дӯстиву бародарии тоҷикону қирғизон таърихи зиёда аз чорсадсола дорад. Ин муносибат дар солҳои пеш ва баъди Ҷанги Бузурги Ватанӣ дар муносибати дӯстонаву меҳнати қаҳрамононаи коргарони тоҷику қирғиз дар конҳои ангишти Шуроб, Сулукта ва солҳои 90 қарни ХХ дар давраи ҷанги шаҳрвандӣ дар Тоҷикистон аз санҷиши таърих гузаштааст.
Сокинони деҳаи Воруху Чоркӯҳ то инқилоб ба кишоварзӣ – истеҳсоли ғалладона, аз ҷумла шоликорӣ ва чорводорӣ ва инчунин соҳаҳои хело зиёди ҳунармандӣ, аз қабили бофандагиву рангуборчигӣ, оҳангарӣ, коркарди пӯст, мӯзадӯзи (чоруқдӯзӣ), сангтарошӣ, кулолӣ, равғанкашӣ ва даҳҳо дигар ҳунарҳои халқӣ машғул буданд. Дар маркази деҳаи Ворух дӯконҳои тоҷирон ҷойгир буд, ки дар онҳо матоҳои маҳалӣ ва истеҳсоли фабрикавӣ фурӯхта мешуд. Рӯзҳои душанбе бозор доир мегардид, ки ба сокинони қишлоқҳои гирду атроф ва авулҳои қирғизҳо бо молу амволи ҳунармандии худ ташриф меоварданд. Дар ин раванд халқҳои тоҷику қирғизҳо бо урфу одат, маданияту санъат ва фарҳангу тамаъдуни якдигар ошно гардида, ғизои маънавӣ мегирифтанд. Бо мурури замон ин ҳама муносибатҳои иқтисодӣ ва фарҳангиву маданӣ ва арзишҳои миллӣ этникии тоҷикону қирғизҳо робитаи онҳоро мустаҳкам намуда, оилаҳои интернатсионалӣ тоҷику қирғиз пайдо гардиданд. Мутаассифона солҳои охир моҷароҳои миллӣ- этникӣ дар хусуси обу замин ва дигар масъалаҳои маишӣ ба мушоҳида мерасанд Масалан воқеаҳои низоангези 22 июли соли равон, байни сокинони ҷамоати деҳоти Ворухи ноҳияи Исфара ва деҳаи Оқсои ноҳияи Боткенти Ҷумҳурии Қирғизистон мебошад, ки онро албатта истисно бояд ҳисобид.
Ҳоло Тоҷикистони соҳибистиқлол таҳти сарварии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар сохтмони давлати ҳуқуқбунёду димократӣ, такя ба ақлу хирад ва таҳаммулпазирӣ азалии ниёгони худ мувафақиятҳои беназир ба даст оварда истодааст. Бо баробари ин, бо назардошти таъриху фарҳанги мардумони Осиёи Маркази, аз он ҷумла тоҷику қирғиз дар як ҳавзаи маданӣ ташаккул ёфта, ба воя расидааст ва барои аҳли зиё ва мардумони соҳибмаърифати ин минтақа чун заминаи мустаҳками дӯстиву рафоқат ва равзанаи маърифат хизмат бояд кунад.
Мо аҳли ҷомеаи факултети молия ва баҳисобгирии бухгалтерӣ боварии комил дорем, ки барои аз байн рафтани масоили муноқишаҳои марзӣ амиқан ақли солим ғалаба менамояд ва дар заминаи таҳамулпазирию ҳамдигарфаҳмӣ, гузашткунӣ бо назардошти дурнамои рушду нумуи халқи тоҷику қирғиз ҳалли адолатноки худро меёбад.

Мо, устодони кафедраи ҷомеашиносии донишкада оид ба он ашхосоне, ки дар хориҷи кишвар умр ба сар мебаранд ва аз фаъолияти созмонҳои терроритию эктремистиро донистаю надониста ва ё сарфаҳм нарафта суханҳои бемантиқу бардурӯғ ҳарф зада истодаанд, боиси нигаронӣ аст.Чунончӣ, хабарнигори Восток-Нюз бо номи Сиддиқи Акбар, ки ашхоси пастфитрат тибқи дастуру барномаҳои таҳмилшуда ва нақшаҳои бадвоҳимаю фитнаангези ТЭТ ҲНИ ва хоҷагони хориҷиаш мехоҳад дар дили мардум шарифи Тоҷикистони орому осуда ва сулҳовар, байни мардумони бофарҳангу худшиносу худогоҳаш зиддияту нифоқу кина барангезад. Вале фаромӯш набояд кард, ки мардуми шарафманду заҳматпешаи тоҷик як маротиба гирифтори чунин дасисаву шиорпартоиҳо гардида, ин таҷрибаи талхро дар ҷисму ҷони худ озмуда буданд. Ин ҷо чанд нуқта хеле ҷолиб аст, ки ин хабарнигори ивғоангез тавқи ғуломӣ дар гардан дорад, аслан ба моҳияти нақша ва ҳадафҳои ТЭТ ҲНИ-ро амиқ намедонад, ки онҳо гирифтори ҷаҳломези мураккабанд. Ин яқин аст, ки гурӯҳҳои тундраву ифротии зери сарпарастии ҲНИ ва роҳбари нокомшудаи он М. Кабирӣ мехоҳанд боз ба майдони сиёсӣ ворид шуда, фазои ороми ватани маҳбуби моро ноором созанд.
Гуфтаҳои боло аз он шаҳодат медиҳад, ки дар замони муосир экстремизм ва терроризм хусусияти байналмилалӣ дошта, барои ин гуна зуҳурот сарҳади байнидавлатӣ, миллат ва дин, муқаддасоти дигар низ вуҷуд надорад. Имрӯз ки аз зуҳури мушкилоти рақами яки ҷаҳон – терроризму экстремизми байналхалқӣ тамоми сайёра дар ташвиш аст, ҷомеаи моро зарур меояд, ки барои пешгирӣ ва мубориза алайҳи он дастаҷамъона фаъолият барем ва барои ҳифз кардани амнияти миллӣ саъю талош намоем. Дар такя бо таклифу пешниҳодоти Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ–Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, ки ҷиҳати мубориза алайҳи терроризму экстремизм ҳам дар дохил ва ҳам хориҷи кишвар суханронӣ ва пешниҳодҳои қобили таваҷҷӯҳ менамоянд, амал карда, ваҳдату ягонагии сартосариро муҳофизат кунем. Зеро дар баробари Пешвои миллат мардуми тоҷик низ ҷиҳати нигоҳдошти сулҳу субот нақши бориз дошта метавонанд. Бунёд ва ҳифзи оилаи солим, таълиму тарбияти дурусти кӯдакон, масъулиятнокӣ дар ҳифзи муқаддасоти Ватан – марзу бум, амният, зиракии сиёсӣ ва монанди ин ҷиҳати мубориза бар зидди ҳама гуна зуҳуроти номатлуби ҷомеа масъулияти ҳар як нафар шаҳрванди Тоҷикистон аст.

Мо омӯзгорон аз шабакаи Интернетӣ доир ба хабаргузории Восток-Нюз: Сиддиқи Акбар огаҳ шуда, зарур донистем, ки доир ба он мулоҳизаҳои худро иброз намоем.Таҳлилҳо собит месозанд, ки хабарнигори дар боло зикршуда, ки бо суханҳои бардуруғу бемантиқу беасосро иброз дошта, худро «бофарҳангу озодандеш», «ҳақиқатҷӯ» нишон дода оид ба фаъолияти ҳизби террористӣ ва шахсияти М.Кабирӣ ва хешу табораш, ҳатто кӯдаки бегуноҳро ба сиёсат ҳамроҳ кардааст. Худи Сиддиқи Акбар кист? Мардуми Тоҷикистон оё мешиносанд? Берун аз ҳудуди Тоҷикистон иқомат дошта худ бехабар аст, ки ба доми найрангӣ ва лӯхтакбозиҳои сиёсии ҳоҷагони хориҷӣ афтода, ғуломи ТЭТ ҲНИ гардидааст. Наход акнун кори миллат то ҷое расида бошад, ки як хоин ва афроди бегона аз ҷавҳару арзишҳои тоҷикӣ худро «адолатхоҳ» муаррифӣ кунанд? Бешубҳа, ин таҳқири ошкоро ба миллати бузургест, ки ҳазорон фарзанди фарҳангсолору сиёсатмадор дорад.
Бояд таъкид кард, ки хабарнигори кундафаҳм аз дастовардҳои бузурги давлатамонро то ҳол дарк накардааст. Имрӯз ватани маҳбубамон рӯ ба рушд ниҳода, сулҳу субот пойдор аст. Хуб мешуд,ки аз мардумони меҳнаткаши Тоҷикистон қадри тинҷию оромиро бипурсад. Ва ё аз вазъи сиёсии имрузаи Афғонистони ҳамсоя, ки таи чанд даҳсолаҳо то имрӯз нороми ҳукумфармо аст, муқоисаю хулосабарорӣ намояд. Агар натавонад мо хотирррасон мекунем, ки дар беш аз бисту шаш соли даврони Истиқлолият давлатӣ роҳи пешгирифтаи Ҳукумати Ҷумҳурии Точикистон бо роҳбарии фарзонаи миллат Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз нуқтаи назари ҳам стратегӣ ва ҳам сиёсӣ дуруст аст. Маҳз натиҷаи татбиқи сиёсати дуруст ва созанда дар ҳамаи ҷабҳаҳои фаъолияти кишвар аст, ки дар мамлакат марҳилаи таҳияю татбиқи барномаҳои давлатӣ, стратегияи рушд, консепсияи ташаккули давлати миллӣ фаро расид. Ин сиёсат ба раванди аз бӯҳрони амиқи сиёсӣ, иҷтимоию иқтисодӣ ва маънавӣ раҳо додани мамлакат ва ба вуҷуд овардани асосҳои давлатдории навини тоҷикон мусоидати комил намуд.
Хулоса, агар Сиддиқи Акбар ватандӯсту ҳақиқатҷӯ бошад, марҳамат, сангари ватандорӣ ин ҷост, дар канори давлату миллати худ барои бунёди низоми дунявии демократӣ, барои рушди кишвар ва муаррифии фарҳангу тамаддуни бузурги миллати тоҷик саҳм гузорад. Аммо номбурда ин қудрати фикрӣ ва фарҳангиро надорад ва бо ҷаҳлу ҳирси худ қурбонии бозии навбатии сиёсию тиҷории М.Кабирӣ ва манфиатҳои хоҷагони хориҷӣ шудааст.Ҷои таассуф аст, ки ному симои зикркардагон ҳамчун ватанфурӯшон, ҳамчун савдогарони ватан ва ҳамчун бегонагон дар таърихи миллати мо барои ҳамеша сабт хоҳад шуд.

Аз ҷониби Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон соли 2018 “Соли рушди сайёҳӣ ва ҳунарҳои мардумӣ” эълон гардид. Кулли мардуми шарифу сулҳпарвар ва ҳунарманду бунёдкори Ватани азизамон иқдоми хирадмандонаи Пешвои муаззами миллатро бо хушнудию фараҳмандӣ истиқбол намуда, дар амалӣ намудани он софдилона ҷаҳду ҷадал карда истодааст.
Имрӯзҳо гурӯҳҳои ифротгаро ба амсоли ДИИШ ва ТЭТ ҲНИ, ки бештари ҷавонони тоҷикро аз сабаби надоштани машғулият ва даромади муносиб бо пешниҳоди «ба даст овардани маблаѓ бо ширкат дар як ё ду амалиёт» фирефта намуда, ба доми макри худ мекашанд ва амалҳои номатлуб содир менамоянд, ки ин боиси коста гаштани обрую эътибори кишвар мегардад.Чунончӣ санаи 29 июли соли равон ҷавонони беномусу гарданканда–аъзоёни ТЭТ ҲНИ бо мақсади халалдор сохтани амнияти ҷамъиятию давлатии Тоҷикистон пас аз дидаву дониста бо воситаи нақлиёти шахсӣ шаҳрвандони хориҷро пахш карда ва пас аз по афтодани онҳо ваҳшиёна бо олотҳои халандаю бурранда ҷароҳатҳои ҷисмонӣ расониданд,ки дар натиҷа 4 нафар сайёҳони хориҷӣ ба ҳалокат расиданд.Зикр кардан зарур аст, ки тибқи иттиллоти расонаҳо амиқан муайян карда шудааст, ки яке аз аъзоёни ТЭТ ҲНИ таҳти роҳбарии бевоситаи Ҳусейн Абдусамадов ҷинояти мазкурро бо ҳаммаслаконаш содир намудааст. Ин ҳодисаи барои халқу миллати мо хос набударо сахт маҳкум карда даъват менамоем: имрӯз ҳар яки моро зарур аст, ки аз падидаҳои нохуши руйдода хулосаи зарурӣ бароварда, барои тарбияи ҷавонон дар руҳи ватандӯстӣ, худогоҳи миллию худшиносӣ беш аз пеш талош варзем
Аммо хоинони миллати тамаддунофару Ватани биҳиштосои мо хостанд, ки бо фармони хоҷагони разили худ, амали нангини ҳамлаи террористиро ба сайёҳони хориҷӣ дар ноҳияи Данғара анҷом дода, онро халалдор созанд.
Тири душманони Тоҷикистони азизамон хок хӯрд. Пиру барно кирдори ҷинояту хиёнаткоронаро маҳкум намуда, боз ҳам қавитар сиёсати дурандешонаи Сарвари давлатро дастгирӣ карда истодаанд, ки нишони олии ватандӯстӣ ва хештаншиносӣ мебошад.

Ҷалолов М, номзади илми иқтисод, дотсент

Боиси афсус ва нигаронист, ки дар Тоҷикистони азизи мо аз тарафи бадхоҳони миллат ба сайёҳони хориҷӣ ҳамлаи террористӣ рух дод. Ҳодисае, ки рӯзи 29 июл дар ноҳияи Данғара рух дод маро ҳамчун як шаҳрванди Ҷумҳурии Тоҷикистон, ба ташвиш овард. Сайёҳони хориҷие, ки барои сайёҳат ба манотиқи куҳии Тоҷикистон омада буданд, аз чор давлат – ИМА, Ҳолланд, Швесария ва Фаронса буда, нисфирӯзии 29 июл пушти ҳам аз роҳи Ҷамоати Себистони ноҳияи Данғара – қитъае аз шоҳроҳи Душанбе – Бадахшон ҳаракат мекарданд, дучори ҳамлаи автомобилӣ шуданд. Баъд аз ин сайёҳон боз зери лату куб қарор дода шуданд. Дар натиҷа, ду нафар сайёҳи амрикоӣ, як нафар сайёҳи швейсарӣ ва як нафар сайёҳи ҳолландӣ кушта шуда, се нафари дигар маҷруҳ шуданд. Мутассифона, ин ҳодисаи даҳшатангез аз тарафи ҷавонони гумроҳгаштаву ноогоҳ ба амал омад, ки онҳо худро ҳамчун узви ДИИШ ва ТЭТ ҲНИ муаррифӣ намуданд.
Мутаассифона, аксари ҷавононе, ки бо гурӯҳу созмонҳои ифротгароӣ мепайванданд, онҳое мебошанд,ки сатҳи савдои зарурӣ надоранд ва ин гурӯҳҳо бо истифода аз бесаводию тангназарӣ чунин ҷавононро ба доми худ кашида, боиси гумроҳии онон мегарданд.
Сабаби дигар он аст, ки фаҳмиши нодурусти озодӣ, демократия боиси он гардид, ки баъзе гурӯҳҳои ҷомеа, алалхусус баъзе ҷавонон, аз паи ҳавою ҳавасҳо ва лаззатҳои моддӣ (молу сарват) ба амалҳои ношоиста, ҷиноят даст мезананд, ба доми фиреби фарҳангу динҳои сохтаву бегона кашида мешаванд.
Таҳлилҳо нишон медиҳанд, ки манбаи маблағгузории созмонҳои террористӣ дар мамлакатҳои мусулмонони Шарқ захираҳои нафт мебошад. Тарафи дигари масъала он аст, ки дар раванди мубориза терроризму экстремизм симову самти ҳаракати худро тағйир медиҳанд, ки терроризму экстремизмро идеологияҳои фаъол барои манфиати худ бо воситаҳои нав истифода мебаранд.
Аз суханони боло ба чунин хулоса бармеояд, ки терроризму экстремизм ин бемораи сироятнашавандае аст, ки онҳо пуштибону паҳнкунандагони худро доранд.
Барои пешгирии терроризму экстремизм мо бояд мафкураи ҷавононро ба масъалаи сиёсати сулҳхоҳона, ватанпарварӣ, ислоҳоти иқтисодии кишварамон, созандагӣ, омӯзиши касбу ҳунар равона кунем.

Имрӯзҳо бо тариқи ВАО шоҳиди он шудаем, ки душманони халқиятҳову миллатҳо дар кишварҳои хориҷӣ нақшаҳо кашида ба сулҳу суботи ҷомеаҳо нооромиву хатарҳои ҷиддиро эҷод мекунанд. Душманони кишвару миллат ҷавонони нодону ҷоҳилро бо роҳҳои тарғибу таблиғи ақидаҳои ба мо бегонаву зараровар ва ваъдаҳову суханҳои бардуруғи аблаҳкунанда дар кишварҳои Эрону Афғонистон Покистону мамолики араб ҳамчун манқуртшудагони худ табдил дода, ба тариқи васоити мухталиф бар зарари миллату давлат нақшаҳо мекашанд. Масалан, шаҳрвандони ҷумҳурии азизамон борҳо шоҳиди он шудаанд, ки баъзе ҷавонони гумроҳшуда дар минтақаи Қуми Ҷумҳурии Исломии Эрон чун террористони манқуртшуда табдил ёфта, барои нооромии кишвар талошҳо намудаанд.
Ҳукумати кишвари Тоҷикистони ҷавон баҳри ободиву пешравӣ кӯшишҳои пай дар пай намуда, нақшаҳои статегии худро иҷро карда истодааст, ки он дар сохтану обод кардани роҳҳо ва ба он восита аз бумбасти коммуникатсионӣ пурра баромадан, сохтани ГЭС-ҳо, ки дар муддати 70-соли замони Иттиҳоди Шӯравӣ ба ин нишондод ноил нагашта буд ва ба ин тариқа ба тамоми қишри аҳоливу иқтисодиёти мамлакат энегетикаро таъмин намудан, сохтану обод кардани шаҳрҳову деҳаҳо, иштироки фаъъолона дар ҳамаи чорабиниҳои байналмилалӣ дар намуди варзиш, олимпиадаҳои фаннӣ, корҳои илмӣ-тадқиқотӣ, ҳамкорӣ дар иҷрои проэктҳову барномаҳои созанда, рушди туризм ва ғайра мебошад. Аз ин рӯ, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон соли 2018-ро Соли рушди туризм ва ҳунарҳои мардумӣ эълон намудаанд, ки он боиси пешравӣ дар соҳаи туризм гардид. Чунин пешравиҳоро душманони миллату Ватан, ки бо хоҷагони бегонаи худ робитаи зич дошта, бо кӯмаки молиявӣ, консултативию тактикии онҳо зидди миллату Ҳукумати кишвари азизамон амал карда, ҷангҳои иттилоотиву диверсиониро раво мебинанд, бо хашму ғазаби худ дида натавониста, алайҳи сайёҳони бегуноҳ амали террористиро раво диданд. Онҳо мехоҳанд барои ба даст овардани суд ба давлату миллат бадбахтиҳоро оранд, ки сӯхтанҳову бадбахтиҳои халқиятҳои кишварҳои Ироқу Сурия ва Афғонистону Либия намунаи олии ин гуфтаҳост. Террористон мехоҳанд бо роҳи тарсонидани сайёҳон имиҷи кишварамонро паст карда, зидди пешравии мамлакати мо шаванд. Саволе ба миён меояд, ки он террористон киҳоянд? Террористон ҳамон ҷавонони манқуртшудагон ҳастанд, ки бо ақидаҳои салафиву радикалӣ ва наҳзатии худ ҳастанд, аз хоҷаҳои беруниву гурезаи худ амру фармонҳоро гирифта, зидди мардуми осуда амалҳои даҳшатаворро иҷро мекунанд.
Аз мардуми кишвари азизамон хоҳиши онро дорам, ки бар зидди радикализму экстремизм ва бегонапарастиву нодонӣ мубориза бурда, ба Ҳукумати Тоҷикистони ҷавон ва лекин бисёр бо хирад мусоидат намоянд. Мо ҳаргуна амалҳои нопоки террористону экстримистон ва радикалҳо, ки дар шакли ҳизбҳои террористии мамнуъшудаи таҳриру ҳнит, давлати исломӣ, ансоруллоҳ, ихвон, ҳизбуллоҳ, салафияву таблиғ, ҷамоати исломӣ, гурӯҳҳои экстремистии 24 ва ҳамфикрони онҳо, ки манқуртони хоҷагони кишварҳои ғарбу шарқ, аз ҷумла Эрон ҳастанд, маҳкум менамоем ва намегузорем, ки кишвари ноороми моро ба ҷанг оғӯшта кунанд. Мо умед дорем, ки ҷавонони ҳушёри мо манқуртони хоҷагони бегона намешаванд ва дигаронро низ намегузоранд, ки сафи манқуртон зиёд шавад.
Нест бод терроризм! Нест бод экстримизм! Нест бод манқуртизм!

Фаррухҷон Камолов,
н.и.ф., мудири кафедраи
забонҳои хориҷии ДИС ДДТТ

Аз мақолаи Б.Раҳимов: “Фармоишгари ҷинояти мудҳише, ки дар Данғара содир карда шуд, Убайдов Носирхуҷа Аҳтамович, с.т. 1973, зодаи ноҳияи Фархор, аз соли 1992 узви фаъоли ТТЭ ҲНИ ва аз соли 2012 дар ҷустуҷӯ қарор дорад, мебошад. Соли 2015 ба рӯихати кофтуковии Интерпол ворид шудааст. Ҷинояткор ба падараш Убайдов Саидаҳтам, с.т. 1930, узви фаъоли ТТЭ ҲНИ пайравӣ кардааст. Падараш дар деҳаи Фрунзеи колхози Карл Маркси ноҳияи Фархор зиндагӣ мекард ва мудири анбор буд. Дар даст силоҳ ба муқобили сохти конститутсионӣ ҷангидааст…”
Дар он солҳои мудҳиши ҷанги шаҳрвандӣ, силоҳбадастон ба ҳеҷ кас раҳме накарда, даст ба ҳар гуна ҷиноятҳои вазнин мезаданд. Матлабе, ки дар расонаҳои хабарӣ интишор шуд, ҳикоят аз он мекунад, ки фармоишгари ҷинояти мудҳише, ки дар Данғара содир карда шуд, Убайдов Носирхуҷа Аҳтамович, с.т. 1973, зодаи ноҳияи Фархор, аз соли 1992 узви фаъоли ТТЭ ҲНИ ва аз соли 2012 дар ҷустуҷӯ қарор дорад, мебошад.
Мақолаи таҳлилииеро бо номи “Коршиносони ғариҳирфаии рус воқеиятро намебинанд” навиштаи Бахтиёр Раҳимов, корманди илмии Шуъбаи ҷомеашиносии АИ ҶТ мутолиа намуда, ба андешаи муаллиф комилан розӣ ҳастем. Муаллиф дар ин матлаб бори дигар ҳизби дар Тоҷикистон мамнӯи наҳзати ислом (ҲНИ)-ро ба даст доштан дар ҳамлаи Данғара айбдор мекунад ва хабарнигорону шореҳони рус, аз ҷумла Аркадий Дубнов, Виктория Панфилова, Серенко, Князев ва дигаронро айбдор мекунад, ки ба сабаби қаробати наздикашон бо раиси ҲНИ Муҳиддин Кабирӣ воқеиятро намебинанд.
Дар мақола бо такя ба маълумоти мақомоти тафтишотӣ бархе иттилооти ҷолиби таваҷҷуҳ дар бораи шахси Ҳусейн Абдусамадов, роҳбари гуруҳи муттаҳам ба қатли сайёҳон ва ҳам дар бораи Носирхӯҷа Убайдов, маъруф ба Қорӣ-Носир, ки фармоишгари ин куштор ном бурда мешавад, оварда шудааст. Ҳамчунин аксҳои асноди бонкӣ, ки чигуна Зафарҷон Сафаров, яке аз ҳамлагарон чанд рӯз пеш аз ҳамла аз Русия ба номи сокини шаҳри Норак Кароматулло Ғаниев пул фиристодааст, низ дар ин мақола оварда шудаанд.
Бахтиёр Раҳимов менависад, ки Қорӣ Носир Ҳусейн Абдусамадовро соли 2013 дар ноҳияи Одинтсовои вилояти Маскав ба сафи ҲНИ ҷалб кардааст. Қаблан мақомот гуфта буданд, ки Абдусамадов солҳои 2014-2015 ҳангоми “таълими идеологӣ ва диверсионӣ гирифтанаш” дар шаҳрҳои Қуму Мозандарони Эрон бо Қорӣ Носир шинос шудааст.
Рӯзи 29 июл бар асари як ҳамла дар ноҳияи Данғара 4 сайёҳи хориҷӣ кушта шуданд. Масъулияти ин ҳамларо созмони террористии ДОИШ ба дӯш гирифт ва видеоеро нашр кард, ки дар он 5 ҳамлагари Данғара ба “халифа”-и худхондаи ДОИШ Абӯбакри Бағдодӣ байъат месупоранд.
Мақомоти Тоҷикистон ин ҳамларо кори дасти ТЭТ ҲНИ меноманд ва мегӯянд, нашри видеои ба ДОИШ қасам ёд кардани ҳамлагарон “бо мақсади дур кардани гумон аз ташкилоти террористии ҳизби наҳзати ислом, ки фармоишгари асосии амали террористии мазкур мебошад, ташкил карда шудааст.”
Бахтиёр Раҳимов ба воқеаи мазкур бо далелу аснод назар андохта, таъкид менамояд: “Ҳолатҳое мешаванд, ки як ташкилоти террористӣ (ДОИШ) масъулияти ҳамлаи террористии содирнамудаи узви ташкилоти террористии дигарро (ТТЭ ҲНИ), ба хотири аз ҳастии худ дарак додан, нишон додани қувваи собиқа ва муҳиммияти худ, «васеъ намудани» миқёси ҷуғрофии нуфузи, ба зимма мегирад. Вале, маълум аст, ки дар айни ҳол хадамоти махсуси Эрон бренди ДОИШ-ро ҳамчун асбоб ва пардаи пӯшиши ҳадафҳои худ истифода бурда, таҳти ин «чатр» изи фаъолияти ТТЭ ҲНИ-ро, ки нисбат ба шаҳрвандони хориҷӣ ҳамлаи террористии мудҳиш содир намуд ва зери пуштибонии ғоявӣ, маънавӣ ва моли ҶИЭ қарор дорад, пинҳон месозад”.
Боиси нигаронист, ки ҳамаи гуфтаҳои болозикр аз ҷониби ба ном «коршиносони мустақил», ки талош доранд, то аслияти фоҷеаеро, ки дар Тоҷикистон рух дод ва боиси ба ҳалокат расидани сокинони осоишта гардид, инъикос намоянд, пинҳон ва барқасдона таҳриф мешаванд. Вале, маълум мешавад, ки ин мустақилият танҳо аз дурии онҳо нисбат ба ҳақиқат, воқеият, мантиқ ва афкори солим иборат буда, дар фазои ВАО тибқи қонунҳои манфиатҷӯӣ ва муносибатҳои бозаргонӣ ба роҳ монда шудааст.
Мо бояд сари андешаҳои таҳрифкоронаи баъзе расонаҳои хабарӣ андеша намоем ва ҳушёру зиракии сиёсиро аз даст надода, муқобили онҳо садо баланд намоем ва ҳақиқатро ошкоро баён созем, ки ин гуруҳҳои ифтротгаро ва террористӣ чӣ балое ба сари мардуми тоҷик овардан мехоҳанд.
Ҷураев Ҷамолиддин,
мудири шуъбаи бақайдгирии ДИС ДДТТ

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар суханрониҳо ва Паёмҳои ҳарсолаашон ба масъалаи баланд бардоштани мавқеъи зан дар ҷомеа диққати ҳамагонро ҷалб месозанд. Ин иқдоми нек ва бомаврид аз таваҷҷӯҳи хоса ва ғамхориҳои пайвастаи Пешвои муаззами миллат нисбат ба ҷавонон-занону духтарон, ки онҳо нерӯи созанда ва давомдиҳандаи кору фаъолияти насли калонсол мебошанд, шаҳодат медиҳад. Вале, мутаассифона бархе аз занону духтарон бегонапарастӣ намуда, либосҳои ба мо хос набударо бо номи “сатр” инчунин либосҳои нимурён ва аврупоӣ ба бар карда худнамоишӣ мекунанд, ки ин амал ба миллати фарҳандӯсти мо хос нест. Ин ҳолат дар кӯчаю марказҳои истироҳатию фароғатии шаҳрҳои мамлкатамон бештар ба мушоҳида мерасанд. Чи гуна шарму хиҷолат ин тоифаро намегирад пеш аз ҳар иқдом, андеша карданашон ба манфиати кор аст. Масалан, дар моҳи авусти соли равон дар назди бинои Кумитаи давлатии амнияти миллӣ Тоҷикистон як зани сатрпӯш арзишҳои халқу дини мубини исломро поймол карда, ба нишони эътироз боҳаргуна баҳонаҳои беасос сӯиқасд ба ҷони худ даст задааст. Бояд гуфт, ки ин тоифа занон бо чунин кирдори худ ба шаъну шарафи бонувони тоҷик иснод меоранд. Аз ин рӯ, бо назардошти ҳолати руйдода, ҷавонон-занону духтаронро ҳушёр созанд, ки ба бегонапарастӣ, тақлидкорӣ ва гурӯҳҳои тундрав шомил нагарданд ва зиракии сиёсиро аз даст надода, барои ҳифзи давлатдории миллиамон кӯшиш намоянд ва Ватани азизамонро чун меҳри модар муқаддасу гиромӣ доранд.

М. Тоҳирова, номзади илмҳои филологӣ, дотсент

Изҳороти кафедраи забонҳои хориҷии ДИС ДДТТ оид ба мақолаи “Коршиносони ғариҳирфаии рус воқеиятро намебинанд”, муаллиф Бахтиёр Раҳимов, корманди илмии Шуъбаи ҷомеашиносии АИ ҶТ

Мақолаи таҳлилииеро бо номи “Коршиносони ғариҳирфаии рус воқеиятро намебинанд” навиштаи Бахтиёр Раҳимов, корманди илмии Шуъбаи ҷомеашиносии АИ ҶТ мутолиа намуда, ба андешаи муаллиф комилан розӣ ҳастем. Муаллиф дар ин матлаб бори дигар ҳизби дар Тоҷикистон мамнӯи наҳзати ислом (ҲНИ)-ро ба даст доштан дар ҳамлаи Данғара айбдор мекунад ва хабарнигорону шореҳони рус, аз ҷумла Аркадий Дубнов, Виктория Панфилова, Серенко, Князев ва дигаронро айбдор мекунад, ки ба сабаби қаробати наздикашон бо раиси ҲНИ Муҳиддин Кабирӣ воқеиятро намебинанд.
Дар ин навиштаи хеш муаллиф бо далелу санадҳо собит менамояд, ки ТЭТ ҲНИ дар воқеаҳои Данғара ва куштори сайёҳони хориҷӣ даст дорад ва мисоли равшани он фармоишгари ҷинояти мудҳише, ки дар Данғара содир карда шуд, Убайдов Носирхуҷа Аҳтамович, с.т. 1973, зодаи ноҳияи Фархор, аз соли 1992 узви фаъоли ТТЭ ҲНИ ва аз соли 2012 дар ҷустуҷӯ қарор дорад, мебошад. Соли 2015 ба рӯихати кофтуковии Интерпол ворид шудааст. Ҷинояткор ба падараш Убайдов Саидаҳтам, с.т. 1930, узви фаъоли ТТЭ ҲНИ пайравӣ кардааст. Падараш дар деҳаи Фрунзеи колхози Карл Маркси ноҳияи Фархор зиндагӣ мекард ва мудири анбор буд. Дар даст силоҳ ба муқобили сохти конститутсионӣ ҷангидааст…
Дар идомаи навиштаҳо муаллиф андешаи коршиносони мустақили Русияро дар нисбати воқеаҳои Тоҷикистон ва ҳамла ба сайёҳони хориҷӣ таҳлил намуда, зикр менамояд: “Боиси нигаронист, ки ҳамаи гуфтаҳои болозикр аз ҷониби ба ном «коршиносони мустақил», ки талош доранд, то аслияти фоҷеаеро, ки дар Тоҷикистон рух дод ва боиси ба ҳалокат расидани сокинони осоишта гардид, инъикос намоянд, пинҳон ва барқасдона таҳриф мешаванд. Вале, маълум мешавад, ки ин мустақилият танҳо аз дурии онҳо нисбат ба ҳақиқат, воқеият, мантиқ ва афкори солим иборат буда, дар фазои ВАО тибқи қонунҳои манфиатҷӯӣ ва муносибатҳои бозаргонӣ ба роҳ монда шудааст”.
Мо ҳама гуна амалҳои террористиро маҳкум менамоем ва тарафдори онем, ки воқеаҳо бидуни таҳриф инъикос ёбанд. Тоҷикистони озоду ободро намегузорем бори дигар ба фитнаву дасисаҳои душманони миллат гирифтор шавад ва ҷангу ҷидолу хунрезиҳо, ки дар оғози солҳи навадум рух дода буданд, бори дигар такрор ёбанд.

Имрӯз яке аз масъалаҳои муҳиму мубрам, ки боиси нигаронии ҷомеа ва ҳамагон гардидааст, ин пешгирӣ аз фаъолияти тахрибкоронаи ҳизбу ҳаракатҳои динӣ-экстремистӣ ва созмону ташкилотҳои террористӣ, аз қабили ТЭТ ҲНИ ба сафҳои худ шахсонеро, ки берун аз ҳудуди давлати хеш ҳамчун ҷинояткор дар ҷустӯҷӯ қарор доранд ва ё назари танг ба тараққиёти ҷомеа доранд ва алалхусус шахсоне, ки худро сиёсатмадор нишон дода, аз сиёсати давлаташон норизо мебошанд ба воситаи ақидаҳои гуногун ҷалб менамоянд. Чуноне, ки таҳлилҳо собит месозад, вақтҳои охир бо шарофати расонаҳои алтернативие чун «Интернет», баъзе паҳлуҳои фаъолияти сиёҳи ҲНИ ва роҳбари он ошкор мегардад. Масалан яке шахсияти ба кишвари мо ношинос бо номи Сиддиқи Акбар, ки дар хориҷӣ иқомат дошта худро “ҳақиқатҷӯй” шуморида, дар якҷоягӣ бо сарвари ТЭТ ҲНИ М.Кабирӣ бо ҳар гуна роҳҳо мақсадҳои разилонаашонро амали кардан доранд. E худро “сиёсатмадор” ҳисобида тангназарона суханҳои беасос мегӯяд. Кӯдак чи дахл дорад ба сиёсат?! Ин бозии навбатии сиёсӣ аст! Сиддиқи Акбар ба бозиҳои навбатии сиёсӣ М.Қабирӣ ва хоҷагони хориҷӣ ҳамроҳ шуда, ба доми “лухтабозӣ” онҳо афтодааст, ки оқибати ин танҳо пушаймонист!
Лозим ба ёдоварист,ки ҳар ташкилот новобаста аз намуди фаъолияташ эҳтиёҷ ба дастгирии молӣ дорад. Пас, дар ин масъала, кӣ дасти кӯмак ба ҷониби ҲНИ дароз карда буд? То ҷое, ки хабарҳои ғайрирасмӣ вуҷуд доранд дастгирии молии ТЭТ ҲНИ аз хориҷи кишвар будааст. Доир ба ин масоил яке аз сиёсатмадори сатҳи ҷаҳонӣ Президенти Федератсияи Русия Владимир Путин, зимни баромадаш дар ДУМА-и давлатии Русия гуфта буд: “Чаро оппозитсия (мухолифон)-и мо аз берун маблағгузорӣ мешаванд?”. Яъне, агар оппозитсия аз хориҷи кишвар дастгирӣ ёбад, ин маънои онро дорад, ки душманони миллат аз беруну дарун мубориза бар зидди он давлатро тарҳрезӣ кардаанд.Зикр кардан бамаврид аст, ки ҲНИ пеш аз ҳама ҳамчун дарвозаи вуруди ақидаҳои бегона ба Ҷумҳурии Тоҷикистон, аз ҷумла, салафият, ҳизби таҳрир ва шиа хизмат намудааст.Дар иртибот ба ин қайд кардан бамаврид аст, ки ҳатто собиқ сарвари ҳизби ҲНИ Саид Абдуллои Нурӣ ба соли 2006 гуфта буд: “Агар бо ҳамин ҳолате, ки ҳизб дорад, ба қудрат расад, ҳам ҳизбро, ҳам исломро ва ҳам миллатро шарманда мекунад.
Хулоса ин амали иғвоангезонаи Сиддиқи Акбарро тамоми мардуми кишари соҳибистиқлол сахт маҳкум намуда, ба хотири ҳифзи Истиқлолияти давлат, таҳкими амну суботи сиёсии кишвар ва рушди рузафзуни он ҳар як фарди ватандӯст бояд вазифаи муқаддаси худро ба хотири пойдор нигоҳ доштани сулҳу субот дар кишвар, таъмини амният, таҳкими Ваҳдати миллӣ, ҳифзу нигоҳдории истиқлол, тақвияти иқтидори давлат ва пешрафти ҷомеа содиқона рисолати хешро иҷро намуда, барои ободонии Ватан ва афзудани номи неки он талош варзад.

М. Файзиева,
устоди ДИС ДДТТ